آرامش دوستدار (متولد ۱۳۱۰ خورشیدی در تهران) فیلسوف و روشنفکر ایرانی است.

در خانواده ای بهایی متولد شد. او برادرزاده احسان الله خان دوستدار است. او در سال ۱۳۳۷ خورشیدی برای تحصیل فلسفه به آلمان رفت و در سال ۱۳۵۰ خورشیدی مدرک دکترا در رشته اصلی فلسفه و رشته های جنبی روانشناسی و دین شناسی تطبیقی را از دانشگاه بن دریافت کرد. عنوان رساله دکتری دوستدار «رابطه اخلاق و ارادهٔ سلطه‌گرا در آثار نیچه» بود. وی از سال ۱۳۵۱ خورشیدی تا ۱۳۵۸ خورشیدی به عنوان استاد به تدریس در گروه فلسفه دانشگاه تهران پرداخت و در پی بسته شدن دانشگاه ها؛ موسوم به انقلاب فرهنگی ایران از دانشگاه اخراج شد و دیگر بار به آلمان مهاجرت کرد.

آثار: 

ملاحظات فلسفی در دین و علم، نشر آگه، تهران، ۱۳۵۹

امتناع تفکر در فرهنگ دینی، انتشارات خاوران، پاریس، ۱۳۷۰

درخشش‌های تیره، انتشارات خاوران، پاریس، ۲۰۰۴

خویشاوندی پنهان، انتشارات فروغ و نشر دنا، کلن، ۱۳۸۷