ویلیامز در دانشگاه پنسیلوانیا پزشکی میخواند، با پاوند (که دانشجویی استثنایی بود) و اچ دی (که دختر اخترشناسی بود که رصدخانهای وابسته به دانشگاه داشت) آشنا شد. ویلیامز بهطور جدی حرفه پزشکی را دنبال کرد. او دوره تخصص پزشکی اطفال را در آلمان گذراند و بعد از دوره انترنی، در مطبی خصوصی در روترفورد، نیوجرسی، (سرزمین اجدادی اش) و نهایتاً رئیس بیمارستان جنرال در نزدیکی شهر پترسن مشغول به کار پزشکی مشغول شد. ویلیامز نقش مهمی در جریانات ادبی پیشرو که در نیویورک سیتی متمرکز بود ایفا میکرد و دائماً با فعالیتها و جریانهای ادبی پاوند در اروپا در ارتباط بود. نقطه مشترک او با پاوند در بیان دقیق و واقع بینانه و میل به خلق اشعار آمریکایی بر پایه ضرب آهنگ و بیان اندیشه و تجربه ی آمریکایی بود اما بر خلاف پاوند از فاشیسم دوری میکرد. «در مایههای آمریکایی» (۱۹۲۵) که به نثر نگاشته شده، تلاشی اصیل و دقیق ویلیامز است در بیان و خلق رویدادهای مهم و شخصیتها بهطوریکه هورس گرگوری در مقدمه چاپ مجدد این کتاب، آن را «تاریخ اساطیری» آمریکا نامید. بدون هیچ تعصبی، «در مایههای آمریکاییِ» ویلیامز را میتوان همپای «پژوهش در ادبیات کلاسیک آمریکا» (۱۹۲۳) دانست.
بخشی از زندگی نامهی شخصی او به زندگی پزشکیاش و رابطه حیاتیاش با شعر او اختصاص دارد؛ داستانهایی برگرفته از تجربیاتِ یک پزشک بعد از ازدواجش با فلورنس هرمان در آن مستقر فلورانس مثل «تار» در بافت شعری ولیامز بود و در نمایشنامهها و رمان او« قاطر سفید» نقش محوری را ایفا میکرد. «قاطر سفید» اولین بخش از سهگانهای ست که براساس زندگی مادر سوئدی ویلیامز و پدر آلمانیاش که به آمریکا مهاجرت کرده بودند.
آثار ویلیامز از ظرافتهای شعری و فلسفیِ والس استیونس در «ارغنون» و یا «سپیده دم پاییزی» متاثر است. از سوی دیگر، شعر ویلیامز بیشتر از هر شاعر دیگری تا زمان ویتمن، بیانگر احساسات، گفتار و اوزان آمریکایی است. او بیش از هر مدرنیست دیگری بر شعر پس از جنگ جهانی دوم ازجمله آلن گینزبرگ و بیت ها، روبرت لوول و شاعران اعترافی، پل بلک برن و بسیاری دیگر، تأثیر گذاشت. البته ویلیامز با رابرت فراست در استفاده از ضربالمثلهای بومی رقابت میکرد. اشعار او بیان حقیقت روان به دام افتادهی مردم روستایی نیوانگلند. لحن غم انگیز و تراژیک نوشتهها او را به فضایی ورای نوشتهها و فراتر از جذابیت روستایی محض میبرد. گاهی زبان محاوره و خودمانی او در شعرها و بداهه گویی شاعران جوان را جذب آثار ویلیاز کرد اما در اکثر موارد به افراط از جانب این شاعران انجامید. ویلیامز تاریخ همهی اقوام، خصوصاً بی ثباتیهای زندگیِ شهری مانندِ چند نژادی بودی، هنجارها وناهنجاریهای رفتاری و گفتاری مهاجران، خشونت، و نادیده گرفتن تاریخ مذهبی امریکا را در شعرش بیان میکرد. مجموعه مهم او «پترسن» که به بین سالهای ۶۱-۱۹۴۶ پنج مجلد منتشر شد پژوهشی است در راستای ویژگیهای «زبان عمومی» اقوام. در این پژوهش آگاهی مشترک از فرهنگ و تاریخ فروپاشی جامعه آمریکایی را خنثی میکند. ویلیامز این فروپاشی را فشاری میداند که به قطع روابط (یعنی عدم توانایی در برقراری ارتباط و معاشرت کردن)، نه تنها بین زوجین بلکه بین همه مردم میانجامد.
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر