«راوی» در ادامهٔ گشت و گذار در دنیای محافل اشرافی مامور نشان دادن پوچی و بیهودگی زندگی‌ای است که مفهومی نیافته، و نیز گمراهی انسانی که بیتابانه در جستجوی دلیل بودنش در این جهان خاکی است، انسانی که شاهد زوال همه‌ی چیزهای عبث و می‌رایی است که به آن‌ها دل می‌بندد: عشق، جهان، زمان.