«خودکشی دسته‌جمعی نهنگ‌ها» یک شعر عاشقانه است که به صورت اپیزودیک سروده شده و آنگونه که شاعر گفته، قسمت اول یک سه‌گانه است.

بخشی از شعر بلند ˈخودکشی دسته جمعی نهنگ هاˈ

عجیب تر از این اتفاق ها

این ترانه است

نام مان با یک حرف مشترک شروع می شود

چقدر باران در گردباد

گم شده است

زمانی که حروف الفبا کم می آورم

نمی توانم علامتی

یا نت موسیقی ای اختراع کنم

تا تاریخ دوری تو را

که به شکل سرطان به گلویم چسبیده است

بنویسم

چاره ای نیست

باید زمان را به حرکت دربیاورم

چند میکل آنژ از این شهر بیرون بکشم

چند معدن الماس و فیروزه کشف کنم

برای هماهنگی بیشتر مجسمه سازها

چند بتهوون موسیقی را بسازند

تا مجبور باشند

بی وقفه صد سال چهره تو را بتراشند.