این کتاب در سال 1914 در شغنان (شرق تاجیکستان امروزی) کشف شد و سپس توسط ولادیمیر ایوانف،کارشناس فرقه‌س اسماعیلی ویراستاری گردید و سرانجام در سال 1936 در مجله‌ی تخصصی اسلام شماره‌ی 23 به چاپ رسید.

این کتاب مربوط به سده‌ی دوم هجری (8م.) و یا آغاز سده‌ی سوم هج (9م.) است. ام‌الکتاب در کنار "کتاب الهفت و الاظله" در حقیقت متعلق به غالیان (گزافه گویان) شیعه است که ما آنها را از طریق زندقه نگارانی چون اشعری قمی و نوبختی می‌شناسیم و یکی از منابع باقی مانده از غالیان شیعه است که تا اندازه‌ای بر مناسبات دینی آن روزگار پرتوافکنی می‌کند.