برمن در زمره روشنفكراني قرار مي گيرد كه هم به شكلي جدي آثار ويرانگر مدرنيته را نقد مي كرد و هم نگاهي خوش بينانه و اميدوارانه به وضعيت مدرنيته داشت. او با زباني ساده در مقدمه كتاب تجربه مدرنيته نوشته است: من در بخش اعظم عمر خود، يعني از 30 سال پيش كه دريافتم عضو خانواده يي مدرن هستم و در ساختماني مدرن در محله برونكس زندگي مي كنم، همواره شيفته كشف معاني گوناگون مدرنيته بوده ام. در اين كتاب كوشيده ام تا دري به قلمرو يا ساحت برخي از اين معاني بگشايم و ماجراها و دهشت ها و سويه هاي مبهم و طنزآميز زندگي مدرن را بكاوم و نقشه يا طرحي از آنها بكشم. اين كتاب از خلال شماري از انواع و انحاي قرائت پيش مي رود و بسط مي يابد: قرائت متوني چون فاوست گوته، مانيفست كمونيست، يادداشت هاي زيرزميني و بسياري ديگر: ولي من در عين حال مي كوشم محيط هاي جغرافيايي و اجتماعي را نيز قرائت كنم، محيط هايي چون شهرهاي كوچك، محوطه ساخت و سازهاي بزرگ، سدها، قصر بلورين (كريستال پالاس) جوزف پاكستون، بلوارهاي پاريسي هوسمان، تفرجگاه هاي پترزبورگ، بزرگراه هاي رابرت موزز در نيويورك و بالاخره قرائت زندگي آدميان خيالي و واقعي، از دوره گوته گرفته تا عصر ماركس و بودلر و در نهايت، دوره و زمانه خودمان.