مو، یان، نویسنده‌ی چینی، در سال 2012 برای «آمیزش قصه‌های عامیانه با تاریخ و با عصر حاضر از طریق رئالیسم وهمی» برنده‌ی نوبل ادبیات شد.

دست از این مسخره‌بازی بردار، اوستا مجموعه داستان کوتاهی ا‌ست که به‌خوبی نشان می‌دهد چرا مو یان را با گابریل گارسیا مارکز و میلان کوندرا مقایسه کرده‌اند.

اوج کار مو یان، تلفیقِ قدرتمند فانتزی با رئالیسمی بی‌رحمانه است. در سبکِ «رئالیسم وهمی» مو، یان، شگفتی یا ترسِ حاصل از امر فانتاستیک (به عنوان آن‌چه در عالم واقع امکان وقوع ندارد) تنها لحظه‌ای دوام دارد، چرا که واقعیتِ مهیب و بی‌رحم، بلافاصله آن را هم از آنِ خود کرده و بدل به بخشی از نظامِ مخوفِ سلطه‌ی فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی‌اش می‌کند.