از این مرتع آهوانه بگریز

كه آغل خوكان است آنچه فردوسش می‌نمایند

دل به چه خوش داشته‌ای؟

كه مركب رهوارت در زیر است و كلاه آفتاب‌گیرت بر سر؟

مگر ندانستی

كه بی‌مركب و كلاهت به آن تیره‌ی جاودان خواهند سپرد؟

اگر طاغی نیستی، ساقی نیز نباش

اگر قفس نمی‌شكنی، عبث آوازخوان چنین باغی نیز نباش

سر به بهانه‌ای در این گنداب فرو مكن

و به تعفن این مرداب خو مكن

دراعه‌ی زهد مزورانه از دوش انداز

خویشتن به جوش انداز

از این مرتع آهوانه بگریز

كه  آغل خوكان است آنچه فردوسش می‌نمایند،

نه منزلگاه نیكان...