نوشتن داستان‌هاي تمثيلي و نمادين برخلاف ظاهر آن‌ها، بسيار مشكل و پر دست انداز است و نويسنده‌هاي جوان اغلب فريب همين ظاهر ساده‌شان را مي‌خورند و تصور مي‌كنند با ارائه يك يا دو نماد در داستان و به طور غيرمستقيم و پرابهام از مفهوم و معناي داستان صحبت كردن، داستان تمثيلي و نمادين نوشته‌اند. از اين رو، اغلب اين نوع داستان، گنگ و نامفهوم از آب درمي‌آيد. كتاب حاضر، دربرگيرندة توصيه‌هاي نويسنده به داستان نويسان جوان براي نوشتن داستان‌هاي واقع گرايانه است و در واقع وي در جست وجوي رازهاي نهفته در جادوي كلام قصه‌‌وياني است كه در جهان قصه گويي به فضاهاي ناشناخته اي دست يافته‌اند.