در میان متفکران معاصر جهان، فوکو نامیست آشنا در ایران. بیشتر آثار او به فارسی ترجمه شده‌اند. فوکو و کلود لوی استروس در قلمرو تاریخ و انسان‌شناسی، رولان بارت در حوزه نقد ادبی و ژاک لاکان در روان‌کاوی، چهار متفکری هستند که ساختارگرایی با نام آنان گره خورده است. ساختارگرایی از میان اگزیستانسیالیسم سر برآورد و در اندک‌زمانی فراگیر شد. فوکو به همراه دریدا آن را ادامه داد، چیزی که بعدها پساختارگرایی نام گرفت. فوکو که فلسفه و روان‌شناسی خوانده بود، به تاریخ و انسان‌شناسی روی آورد. فلسفه و تاریخ به‌هم آمیخت، آثاری در این عرصه نوشت که در جهان شهره‌اند. انضباط، مراقبت و تنبیه، تاریخ جنون، اراده به دانستن، بیماری روانی و شخصیت، زایش درمانگاه، کلمات و اشیاء از جمله آثار او هستند که به فارسی ترجمه شده‌اند. کتاب حاضر در واقع نگاهی انتقادی دارد به آثار فوکو.