سه‌تار، ساز اختناق است، ویولون ساز دموکراسی. از بس صداش لاجون است؛ بغض فروخورده است انگار؛ طنين مخفی ترس و شيدايی‌. می‌گويند يک نفر شنونده برايش کم است، دو نفر زياد.

ای دوست، به شرفم سوگند نه شیطانی است و نه دوزخی... روانت از تن‌ات نیز زودتر خواهد مرد، پس دیگر از هیچ‌چیز نترس!

پوزه‌یِ خیس سرنوشت | بویِ تاولِ ترس می‌داد | جنسِ عذابِ این لغات

اونا مثل ما نديده‌ن پيكان مچاله شده‌ی بابا رو از موج انفجار و آسمونی كه نصف شب، مثل روز روشن می‌شد از نعره‌ی ضدهوائيا. اونا كی از ترس مرگ تو خودشون شاشيده‌ن؟