حالا | بیست سال دیگر هم که بگذرد | چشمانِ تو | در چای هر شَبَم    جا مانده.

  من هر شب از شکافِ نامرئیِ شیشه‏ها، «زمان» را می‏بینم که داخل می‏آید و در من و تمامِ اشیاء می‏نگرد.

بچه که بودم، فقط یک داستان بود که هر شب برایم تعریف می‌کرد؛ داستان بچه‌ای که حرف مادرش را گوش نمی‌کرد و خدا مادرش را با خودش می‌برد.

روزگار همیشه بر یک قرار نمی‌ماند. روز و شب دارد. روشنی دارد، تاریکی دارد. کم دارد، بیش دارد. دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده تمام می‌شود بهار می‌آید...

گیریم تا آخر عمر تنها بمانی و شریکی برای زندگیت پیدا نکنی! تحمل این موضوع، بسیار آسان‌تر از آنست که شب و روز با کسی سر و کار داشته باشی، که حتی یکی از هزاران حرف تو را نمی‌فهمد!

هر شب | دنیا را دیده‌ام که چگونه پس از عشقبازی‌اش | مثل مردی سیگار می‌کشد | و به دخترانی که فردا دوباره فریبش را خواهند خورد، پشت می‌کند.