اینا با بوی من معاشقه می‌کنن، با سایه‌ام ، با نفسم، با ضربان قلبم. تا یه چیزی می‌گم، فوری با حرفام جفتگیری می‌کنن... اگه خودمو تو آینه نگاه کنم با تصویرم معاشقه می‌کنن.

می‌خواهد به فارسی دردِ دل کند؛ حرف‌هایی هست که گفتنش به فرانسه ریشه‌های دردناک روحش را تسکین نمی‌دهد.

انسانى كه فرضيه‏‌هاى زيادى رو بر زده، هم‏ حقایق زيادى کشف كرده و هم زیاد اشتباه كرده. يعنى مى‏‌شه گفت يك نابغه.

چرا كه انسان‏ نخست مى‏‌ميرد، سپس به دنبال مرگش مى‏‌گردد و سرانجام آن را مى‏‌يابد، برحسب اتفاق، در مسير پرمخاطره نورى به نور ديگر، و به خود مى‏‌گويد: عجب، پس اين بود فقط.  

سه‌تار، ساز اختناق است، ویولون ساز دموکراسی. از بس صداش لاجون است؛ بغض فروخورده است انگار؛ طنين مخفی ترس و شيدايی‌. می‌گويند يک نفر شنونده برايش کم است، دو نفر زياد.

خدايا چرا کلمه‌ای وجود ندارد که بشود به آسيه گفت و دوستی‌اش را به دست آورد؟