ما باید قوی‌تر از پدر و مادرهامون باشیم. اونا گذاشتن تا زندگی شکست‌شون بده. سی سال این پله رو بالا و پایین رفتن و هر روز بدبخت‌تر و کوچه بازاری‌تر از روز قبل شده‌ن. اما ما به خودمون اجازه نمی‌دیم که این محیط سوارمون بشه. نه ! برای اینکه از اینجا می‌ریم...

روزی که دفعه اول من رو دیدی که باید تو رختخواب می‌بودم. روزی که بهم پیشنهاد ازدواج دادی دکترها جوابم کرده بودن. این رو می‌دونستی، نمی‌دونستی ؟ شبی که باهام ازدواج کردی آمبولانس برام فرستادن.

از آن‌ روزهای‌ دلپذیری‌ بود که‌ باید خیلی مشروب می‌خوردم‌ تا دیگر برایم‌ دلپذیر نباشد.

اولین روزى كه بدون تو بودم، داشتم از خوشحالی مى‏‌مردم... بالاخره از دستت خلاص شده بودم...

همه‌ی چیزایی که فکر می‌کنی یه غم بزرگ تا آخر زندگی توی دلت می‌ذارن، یه روزی روزمره می‌شن، اون غم بزرگ، تو زندگیت حل می‌شه، اونقدر حل می‌شه که اسمش دیگه غم نیست یه چیز دیگه است!

انگار که همیشه پشت یک درخت ایستاده‌ای تا مرا دوباره و صدباره ببینی. انگار نه انگار که من زن تو هستم و هر روز بوی سبزی سرخ‌کرده می‌دهم.

از آن زمان که برای اولین بار در همین باغ به من گفته بود «دوستت دارم» تا همین چند روز پیش که کسی دیگر، همین جمله‌ی کلیشه‌ای را برایم تکرار کرد، انگار هزار سال می‌گذرد. از آن «دوستت دارم» تا این یکی، چقدر مردم و زنده شدم، زمین خوردم و بلند شدم، بالیدم و خم شدم و فرو رفتم