به مسیرهای دور | عادت می‌کنم

تو عادت داری در انتظار دلپذیر و دائمی هرگونه آینده‌ای باشی؛ اما من فکر می‌کنم ما داریم یک حرکت سریع، به یک معلوم نامعلوم رو تجربه‌ می‌کنیم و همه‌ی سرخوشی و شادی فعلی‌مون هم تو همینه...

حالا فکر می‌کنم که هر چیزی می‌تواند عادت شود. حتا کتک خوردن. حتا رانده شدن از خانه‌ی خود. حتا برخلاف فکرهای سرسختانه‌ی گذشته‌ی خود عمل کردن

به بدبختی عادت کردن بزرگ‌ترین مانع برای درک لحظات خوب دیگری ا‌ست.

عادت به ناامیدی از خود ناامیدی بدتر است.

عادت | موجزترین شکلِ کلاغ است

بهش اعتنا نکرده بودم، انگار به خودم گفته باشم "باید همه‌چیز را از دست داد." بالاخره که آدم از دست می‌ده. هرچه زودتر بده و کمتر عادت کنه، براش راحت‌تره. من از اولش هم می‌دونستم از دستش می‌دم.