 | بگذار تجربه کنم که طرح پیکرت را فرو بریزم و با هیئتی جدید بنویسمت. ابوتراب خسروی | کتاب ویران |  |
پنجره
تنها پنجره‌ی کوچکم را پس بدهید | و عابری که سوتزنان بعد از ظهر کوچه را قدم میزد
از پشت شیشهها مردم چه دورند. یه دنیای نقاشی شده. همه چیز روی پنجره حک شده. مصنوعی. بیحرکت. اگه من شیشه رو بشکنم چه اتفاقی میافته؟
(اتفاق، حرکت، دنیا، دور، شکستن، شیشه، مردم، مصنوعی، نقاشی، پشت، پنجره)
پنجره‌ی اتاق‌خواب را بسته بودیم تا صدای نفس‌نفس پیوسته و ناله‌های خوش هماغوشی بیرون نرود. بعد، تا ملكتاج پنجره را بازکرد، اتاق پر شد از بو‌ی محبوبه‌های شب كه بی صبرانه پشت شیشه منتظر بود تا اجازه‌ی ورود پیدا کند.
(اتاق، اجازه، بسته، بو، بیرون، خوش، شب، شیشه، صبر، صدا، محبوبه، منتظر، ناله، نفس، ورود، پشت، پنجره، پیدا، پیوسته)
همهی آفتاب | پنجرهای بود که ندیدمش
شبی که سرپایی ابری‌اش را پوشید و یک تا پیراهن جلوی پنجره ایستاد تا خنک شود، پارچه‌ها را باد برد.
یادم رفت بگم؛ مثل همیشه، انگار تا وقتی مینویسم زندگی جریان داره کنارت. حال که خاک را نفس میکشی غبار را از پنجره پاک کن.
کی این پنجره‌ها رو پاک کرده بود؟ با چی پاک کرده بود؟ به گمونم با روزنامه و شیشه‌پاک‌کن. یعنی روزنامه این قدر تمیزه که می‌شه باهاش پنجره پاک کرد؟
وقتی زن گرفتم می‌تواند از پنجره‌ی دود گرفته‌ی خانه به سوت ممتد و بلند کشتی‌ها گوش کند و بخار شیری رنگشان را ببیند که به طرف ابرهای بزرگ می‌روند. به زنم یاد خواهم داد که شهر بزرگ ابر بزرگ می‌خواهد.
(ابر، بخار، بزرگ، بلند، خانه، دود، رنگ، زن، سوت، شهر، ممتد، پنجره، کشتی، گوش)