شیرکو بی‌کس شاعر معاصر کرد عراقی است که از سوی انجمن قلم سوئد برنده جایزه توچولسکی (Tucholsky) شد. سروده‌های او به زبان کردی هستند. شیرکو در سال ۱۹۴۰ میلادی در شهر سلیمانیه عراق به دنیا آمد. پدرش فائق بیکس از شاعران بنام روزگار خود بود. بیکس بخاطر مشکلات سیاسی از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ در سوئد زندگی می‌کرد و پس از آن به عراق بازگشت.

در ۱۹۶۸ اولین مجموعه شعر شیرکو بنام مهتاب شعر منتشر شد و از آن زمان تا کنون چندین مجموعه شعر، دو نمایشنامه منظوم و ترجمه پیرمرد و دریا نوشته ارنست همینگوی و عروسی خون اثر لورکا به زبان کردی از او به چاپ رسیده است . از جمله دفترهای شعر این شاعر می‌توان از دو سرو کوهی، عقاب، رود، سپیده دم، آفات، کرکس، عطشم را شعله فرو می‌نشاند، دره پروانه‌ها، صلیب، مار و روز شمار یک شاعر، سایه و آزادی، این واژه بی‌آبرو نام برد که به زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی، سوئدی، عربی و غیره ترجمه و چاپ شده اند.

در ایران نیز در مجموعه‌هایی از او همچون منظومه بلند دره پروانه (ده‌ربه‌ندی په‌پووله) و آزادی، این واژه بی‌آبرو با همت محمد رئوف مرادی ترجمه و به چاپ رسیده است .

شیرکو بیکس چندین بار از طرف شاعر،سیاستمدار و رهبر کاریزماتیک اسلامگرایان کوردستان عراق معروف به (( ملا کریکار ))به خاطر شعرهای هنجارشکن اسلامیش مورد تهدید قرار گرفت.

کریکار = رهبر اسلامگرایان کورد، مقیم نروژ، مسلط به چندین زبان زنده دنیااز جمله (( فارسی، عربی، انگلیسی، نروژی، فرانسوی،اردو، پشتو و غیره و عده ای وی را شاعر بزرگ کوردستان و عده ای او را جامعه شناس ، سیاستمدار، عالم اسلامی، روانشاس ، فقیه ، تاریخ نگار می دانند.

مهم‌ترین ویژگی کارهای شیرکو بیکس، غربتی است که بنمایه اصلی آثار اوست.