«تقدیم با عشق» 

بالاخره به رستوران رسیدیم. به گمانم بیشتر از یک ساعت طول کشید. از فرط شلوغی دلم می‌خواست ماشین را به یک جایی بکوبم یا سرم را از پنجره بیرون کنم و به جماعت فحش بدهم. اما بیشتر دلم می‌خواست یک چیزی توی سر این علیامخدره بزنم. چون همه چیز طبق معمول تقصیر اوست. 

ـ حتمن باید بریم به اون رستوران. 

ـ آخه چرا؟ این همه راه، تو این شلوغی …

ـ نه فقط همون رستوران… به یاد گذشته‌ها…

می‌خواستم بگویم «مرده‌ شور هر چی گذشته‌اس ببره، مرده‌شور هرچی…» اما جلوی خود را گرفتم. به سختی، اما بالاخره جلوی خودم را گرفتم. 

ـ وای که چه شبی… به یاد دوران نامزدی… باورت می‌شه که یک سال از ازدواجمون گذشته…

امشب از آن شب‌هایی بود که تحملش خیلی سخت است. نمی‌دانم در سرش واقعاً چه می‌گذشت. خودم را با موسیقی آرام کردم تا بالاخره رسیدیم. بله، این هم رستوران موعود. جا برای سوزن انداختن نیست. 

ـ اینجا که خیلی شلوغه. نمی‌شه یه جای دیگه بریم؟ 

ـ نه، فقط همین جا! 

مثل اینکه چاره دیگری نیست. تسلیم می‌شوم و ماشین را یک جایی به زحمت پارک می‌کنم. از لای جمعیت به زور راه‌مان را باز می‌کنیم و داخل می‌شویم. فقط یک میز کوچک گوشه راست سالن خالی است. 

ـ نه، اون جا نه! روی اون می‌ز. فقط همون می‌ز! 

ـ آخه چقدر صبر کنیم که اون میز خالی شه؟ 

ـ فقط همون میز.. به یاد دوران قبل از نامزدی و بعد از اون!

عصبانیتم را قورت می‌دهم. یک ستون برای تکیه دادن پیدا می‌کنم تا کمی از خستگی‌ام را درکنم. جماعت همین طور می‌آیند و می‌روند. از کجا می‌آیند، به کجا می‌روند و چی در زندگیشان می‌کِشند، خدا می‌داند. ظاهرشان که آراسته است و به نظر خوشبخت می‌آیند. ظاهر من هم البته‌تر و تمیز است و احتمالن به نظر آن‌ها آدم خوشبختی هستم، به خصوص که با همسر زیبایم آمده‌ام به یک رستوران شیک و در نظر آن‌ها گل می‌گوییم و گل می‌خندیم. 

ـ یه شعر برات بخونم؟ 

ـ بخون. 

ـ «اگه مردای تو قصه بدونن که اینجایی، برای بردن تو با اسب بالدار می‌تازن!» فکر می‌کنم این شعرو برای تو گفتن! 

ـ چی می‌گی بابا. 

ـ راست می‌گم.! شاعره حتماً تو رو دیده و این شعرو گفته! 

ـ ول کن بابا… تو همیشه زیادی از من تعریف می‌کنی… من اونقدر‌ها هم خوب نیستم…

ـ اون قدر خوبی که برات یه حلقه بخرم! 

روی‌‌ همان میز بود،‌‌ همان می‌زی که منتظریم خالی شود. راست می‌گفت، آن قدر‌ها هم خوب نبود. 

ـ آخه… آخه… من باید فکر کنم! 

داشت ناز می‌کرد. 

ـ فکر دیگه برای چی؟ … یک زوج جوان خوشبخت! 

من هم خودم را لوس می‌کردم. 

ـ سه روز دیگه جواب می‌دم. 

ـ سه روز…!! 

من که هیچ وقت یاد خدا نبودم، سه روز خدا خدا می‌کردم. 

ـ حلقه مو آوردی؟ 

حلقه حاضر و آماده بود. 

ـ حلقه‌ات کو… با توام… به چی فکر می‌کنی؟ چرا حلقه تو در آوردی؟ 

ـ حلقه ام… مثل اینکه تو ماشین جا مونده.