کیان الیاسی بختیاری

انگار هیچ کس به اندازه‌ی خود آدمی برای خودش غریبه و دور از دست نیست و از غریبه و غریبگی نوشتن، حتا اگر ممکن باشد، چندان چیزی به دست نمی‌آید. مگر یک مشت تاریخ و عدد و شرح‌حال‌های کلی‌گویانه... اما خوب هم که نگاه می‌کنی گزیری هم از این تاریخ‌ها و عددها نیست. شاید با همین فاصله‌گذاری‌هاست که آدم از واقعیت محض کنده می‌شود و اجازه نمی‌دهد زمان بر سرش هوار شود. اصلاً کسی چه می‌داند شاید داستان از همین جا شروع می‌شود:

خلاصه اینکه در اردیبهشت 1354 در اصفهان به دنیا آمدم ولی کودکی و نوجوانی‌ام در شهرکرد گذشت. فارغ‌التحصیل رشته‌ی مهندسی برق گرایش قدرت هستم که با آن روزگار گذرانده‌ام. نمی‌دانم من به سراغ نوشتن رفته‌ام یا نوشتن به سراغ من آمده و باز هم نمی‌دانم که نوشتن برای من راهی است برای رسیدن به آرزوهای ناکام یا بهتر شناختن خود، ولی همیشه و به نوعی نوشتن با من بوده، چه در قالب شعر چه داستان چه حتا مرور فیلم و یادداشت‌نویسی این‌جا و آن‌جا. از طرفی دلداده‌ی موسیقی هم هستم و برای دل خود هر از گاهی مضرابی به تار می‌زنم. از سال 1388 در کارگاه داستان‌نویسی حسین آبکنار شرکت کردم. چندی هم هست که مقیم کانادا شده‌ام...

 

 

 

بهرنگ بقایی

متولد دی ماه ۱۳۶۰ / فارغ‌التحصیل رشته‌ی نقاشی / حضور در کلاس‌ها و کارگاه حسین مرتضائیان آبکنار از پاییز ۱۳۹۰ تا کنون

 

 

 

فاطمه تاره

متولد 1359، تهران. کارشناس رشته‌ی نمایش (طراحی دکور و صحنه‌آرایی) در زمینه‌ی ساخت ماکت و طراحی دکوراسیون فعالیت داشته است.

 

 

 

نگار داوودی

متولد 1357 تهران. در دانشگاه گرگان صنایع چوب و کاغذ خوانده‌ام.

شعر، اولین وابستگی‌ام به دنیای ادبیات بوده. داستان‌نویسی و نقد را از تابستان 89 با کلاس‌های بهناز علی‌پور در فرهنگسرای ارسباران شروع کردم و از تابستان 90 در کارنامه و با کلاس آقای آبکنار ادامه دادم.

تنها کار چاپی‌ام قبل از این، نقد مجموعه داستان «وقتشه با من زندگی کنی» از کرول اوتس در روزنامه‌ی فرهیختگان بوده است.

 

 

 

آرزو دهقانی

متولد اردیبهشت شصت و سه / تهران

فارغ‌التحصیل دانشگاه سوره / نقاشی

 

 

 

روزبه رادمنش

در کافه راش چای می‌نوشیدیم که ریحانه گفت: «بریم دیدنِ توکان؟!» در پرنده‌فروشی‌ای آن‌وَرِ میدان انقلاب اتفاقی دیده بودش.

از چهارراه ولیعصر پیاده راه افتادیم. در راه، به کتابفروشی نیلوفر سر زدیم و فرهنگ معاصر. از کوچه‌ها و خیابان‌های فرعی می‌رفتیم.

در یکی از عقب‌نشینی‌های خیابان انقلاب، جیغ چند طوطی به گوشمان خورد و چشم‌مان به توکانی افتاد که در قفسی بزرگ گوشۀ ویترین بود.

آنقدر زیبا بود که می‌شد تشخیص‌اش داد. یک‌ور نگاهمان می‌کرد و منقار بلند نارنجی‌اش انگار مال خودش نبود. سیاه بود و آبی و سفید و زرد... سیر نمی‌شدیم از دیدنش.

موقع برگشت، در پارکی کوچک نشستیم تا میوه‌هایی را که ریحانه همراه آورده بود بخوریم. گیلاس و هلو و سیب و زردآلو.

گفتم: «آقای آبکنار زنگ زده که زندگینامه بفرستم برای ناکجا.» گفت: «چی می‌خوای بنویسی؟» گفتم: «به نظرم دغدغۀ جدی نوشتن ربطی به اینکه آدم از بچگی کتاب‌خوان باشه نداره. ربطی به شعرهایی که توی نوجوانی چاپ کرده هم نداره. نشریه‌های دانشجویی هم همین طور و حتا ویراستاری.» بعد گفتم: «البته حدوداً می‌تونم بگم از کِی و مخصوصاً با کی شروع کردم به جدی نوشتن.»

سکوت شد بِین‌مان و هر دومان گاز زدیم به سیبی که مشترک می‌خوردیم. گفتم: «ریحانه، این اولین توکانی بود که توی زندگی‌ام دیدم.»

 

 

 

الهام رستگارعالم

الهام رستگارعالم ـ تهران

 

 

 

مهدی علومی

آبان 60 به دنیا آمدم و تمام دوران مدرسه نیشابور بودم. لیسانس‌ام فیزیک بود و فوق لیسانس‌ام فلسفه‌ی علم. الان کپی‌رایتر (متن‌نویس خلاق) در یک آژانس تبلیغاتی‌ام و در عین حال، ویراستار ادبی مجله‌ی دنیای بازی. نوشتن برای من نسخه است، برای درمان خودم.

 

 

 

گلبو فیوضی

گلبو فیوضی ـ متولدِ بیست و یکِ تیرِ شصت و سه

 

 

 

شهلا کواکب بخشایش

متولد: 1353 / تحصیلات: کارشناسی روانشناسی.

یادگیری چگونه نوشتن را از سال 1389 با شرکت در کارگاه فیلمنامه‌نویسی استاد ناصر تقوایی و بعد از آن در کارگاه داستان‌نویسی استاد حسین مرتضائیان آبکنار شروع کردم.

 

 

 

تهمینه مفیدی

متولد 1362.................. تهمینه..................... مفیدی.................

 

 

 

امیر نوروزخانی

متولد اسفند هزار و سیصد و پنجاه و هشت، فارغ‌التحصیل رشته‌ی گرافیک از دانشگاه آزاد هنر و معماری. نوشتن را از سال هشتاد و دو و با شرکت در کلاس‌های فیلم‌نامه‌نویسی و فیلم‌سازیِ «کانون سینماگران جوان» آغاز کرد. سال هشتاد و نُه در کارگاه داستان‌نویسی «حسین مرتضائیان آبکنار» شرکت کرد که تا کنون ادامه دارد.