یون فوسه، نمایشنامه‌نویس و شاعر نروژی، در سال ۱۹۵۹ متولد می‌شود. وی پیش از ورود به دنیای تئا‌تر، پانزده رُمان، داستان، رساله، مجموعه‌ی شعر و کتاب‌هایی برای کودکان می‌نویسد و در سال ۱۹۹۴ به در خواست ِ یک کارگردان جوان نروژی به نامِ کای یونسِن، نخستین نمایشنامه‌ی خود را با عنوانِ «و ما هرگز از هم جدا نمی‌شویم» خلق می‌کند. فوسه در سال ۱۹۹۶ با نمایشنامه‌ی «کسی می‌آید» موفق به دریافت جایزه‌ی ایبسن می‌شود و پس از آن، نمایشنامه‌های دیگری می‌نویسد که از میان آن‌ها می‌توان به آثاری چون «بچه» (۱۹۹۶)، «یک روز تابستانی» (۱۹۹۹)، «زمستان» (۲۰۰۰) و «واریاسیون‌هایی درباره‌ی مرگ» (۲۰۰۱) اشاره کرد. در آثارِ یون فوسه، اغلب با شخصیت‌های عام روبرو هستیم (او، پدر، دختر، زن، مرد، شخصِ ۱، شخصِ ۲)؛ شخصیت‌هایی که تعدادشان در اکثرِ نمایشنامه‌های او به سه یا گاهی چهار نفر می‌رسد و عموماً در مواجهه با تنهاییِ خود برساخته می‌شوند. یون فوسه با نوشتاری ساده، مینی‌مالیستی و تکرار شونده، و نیز با تکثیر و تغییرِ نامحدودِ موتیف‌ها، موجبِ تضاد‌ها و جهش‌های ناگهانیِ احساساتی می‌شود که هر لحظه بر ما هجوم می‌آورند. توافقی که به واسطه‌ی نمایشنامه‌های او میانِ تماشاگران و بازیگران حاصل می‌شود، نه توافقی فکری و عقلانی، بلکه بیشتر توافقی بر پایه‌ی احساسات و عواطف است. در پرداختِ او به مسائلِ انسانی، امرِ تراژیک و امرِ کُمیک به طور همزمان پدیدار می‌شوند. وی نمایشنامه‌های خود را «تراژی-کُمدی‌های نوعی» می‌داند و اعتقاد دارد که موفقیت یک نمایشنامه منوط به این است که تماشاگران، یا حداقل برخی از آن‌ها، گریه و خنده را به طور همزمان تجربه کنند. به این ترتیب، یون فوسه به جایی می‌رسد که تئا‌تر را انسانی‌ترین و قوی‌ترین شکلِ بیانِ هنری می‌داند.

کتاب‌شناسی:
نمایشنامه‌ها
• و ما هرگز از هم جدا نمی‌شویم (۱۹۹۴)
• نام (۱۹۹۵)
• کسی می‌آید (۱۹۹۶)
• بچه (۱۹۹۶)
• مادر و فرزند (۱۹۹۷)
• پسر (۱۹۹۷)
• شب آوازهای‌اش را می‌خواند (۱۹۹۷)
• نوازنده‌ی گیتار (۱۹۹۸)
• یک روز تابستانی (۱۹۹۹)
• رؤیای پاییز (۱۹۹۹)
• بخواب فرزند کوچکِ من (۲۰۰۰)
• بازدید‌ها (۲۰۰۰)
• زمستان (۲۰۰۰)
• بعد از ظهر (۲۰۰۰)
• زیبا (۲۰۰۱)
• واریاسیون‌هایی درباره‌ی مرگ (۲۰۰۱)
• دخترک روی مبل (۲۰۰۲)
• بنفش (۲۰۰۳)
• سوسانا (۲۰۰۴)
• سگ‌های مرده (۲۰۰۴)
• ساکالا (۲۰۰۴)
• داغ (۲۰۰۵)
• خواب (۲۰۰۵)
• رامبوکو (۲۰۰۶)
• من باد هستم (۲۰۰۷)
رُمان‌ها
• سُرخ، سیاه (۱۹۸۳)
• گیتارِ بسته شده (۱۹۹۷، ۱۹۹۲، ۱۹۸۵)
• خون. سنگ است (۱۹۸۷)
• خانه‌ی قایقی (۲۰۰۱، ۱۹۹۸، ۱۹۹۷، ۱۹۹۱، ۱۹۸۹)
• کلکسیونر بطری (۱۹۹۱)
• سُرب و آب (۱۹۹۲)
• دو حکایت (۱۹۹۳)
• نثری از دوران کودکی (۱۹۹۴)
• مالیخولیا ۱ (۱۹۹۹، ۱۹۹۷، ۱۹۹۵)
• مالیخولیا ۲ (۱۹۹۹، ۱۹۹۷، ۱۹۹۶)
• نثری قدیمی‌تر و کوتاه‌تر به همراهِ هفت تصویر از کاملیا ورنسکیل (۱۹۹۸)
• صبح و عصر (۲۰۰۱، ۲۰۰۰)
• این آلیس است (۲۰۰۵، ۲۰۰۴)
• بی‌خوابی (۲۰۰۷)
شعر
• فرشته با چشمانی آبدار (۱۹۸۶)
• حرکتِ سگ (۱۹۹۰)
• سگ و فرشته (۱۹۹۲)
• مجموعه شعر (۱۹۹۲، ۱۹۸۶)
• شعرِ نو (۱۹۹۴، ۱۹۹۱) (۱۹۹۷)
• مجموعه شعر (۲۰۰۱، ۱۹۸۶)
• آگا در باد (۲۰۰۳)