منصور مومنی شاعر و نویسنده درششم فروردین سال 1347 در زاهدان متولد شد و تا پایان دوره‌ی دبیرستان را در همان شهر گذراند. در سال‌های دبیرستان با چند گروه نمایشی محلی به عنوان بازیگر به روی صحنه رفت و در همان سال‌ها نخستین شعرهایش را نوشت. در دوران دانشجویی سرودن شعر را به طور جدی ادامه داد و پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به شهرستان ایرانشهر نقل مکان کرد. در همان جا با شعر بلوچی «لیکو» آشنا شد و اقدام به جمع‌آوری و ترجمه‌ی آنها به زبان فارسی نمود که تعدادی از آن اشعار را در سال 1384 در کتاب «صد لیکو» منتشر کرد و تعداد دیگری را نیز در کتابی با نام «صد لیکوی دوم» در دست چاپ دارد.

پس از آن که امکان چاپ کتاب‌های «الف، لام، میم» و «تو گفتی گندم» از او گرفته شد، توانست نخستین کتاب اشعارش را با نام «پس از گندم» در سال 1388 و هم‌زمان با چاپ دوم «صد لیکو» منتشر کند. شعرهای این مجموعه در عین حال که بر آنند تا جهان جدیدی را کشف و یا خلق کنند، بسیار انتزاعی هستند و در بیشتر لحظات به پیچیدگی ویژه‌ای می‌رسند که همین پیچیدگی خواننده را به کنکاش بیشتری دعوت می‌کند. در این اشعار با انسان بسیار پرسش‌گر و گستاخی روبرو می‌شویم که معترضانه می‌کوشد از من فردی به سمت من اجتماعی حرکت کند.

«زنده‌ی بیدار» سومین اثر مومنی است که آن را نشر مشکی در سال 1389 منتشر کرده است. عنوان کتاب گرچه یادآور قصه‌ی «حی بن یقظان» است ولی صورت ماجرای آن ربطی به اثر «ابن طفیل» نداشته و شاید بتوان دغدغه‌های فکری دو اثر را مشابه هم دانست. شخصیت اصلی زنده‌ی بیدار از خاطره‌ی اویس قرنی الگوبرداری شده و کتاب سیر تحول و جست و جوی فکری و معنوی اویس را بازگو کرده و در عین حال به نقد ساختارها و باورهای اجتماعی و فردی انسان امروز می‌پردازد. دو جریان داستانی و مباحث فلسفی به موازات هم ماجرا و مسائل کتاب را پیش برده و شکل می‌دهند. «زنده‌ی بیدار» از نثری آرکائیک که یادآور متون نثر کهن فارسی است، بهره می‌برد و در عین حال نویسنده با استفاده از واژگان امروزی کوشیده تا فاصله‌ی خود را با آن دسته از آثار منثور حفظ کند.

آلبوم صوتی «نخست» آخرین اثر منصور مؤمنی تا به امروز است که تعدادی از اشعار او را با صدای خودش و با همراهی موسیقی فردین کریم‌خاوری در خود دارد.

مومنی در طول سال‌های فعالیتش با نشریات فرهنگی مختلفی چون کلک، رودکی، الف، ادبیات و فلسفه، کتاب هفته و... همکاری داشته و مقالات و مصاحبه‌های متعددی از او در زمینه‌ی شعر و فلسفه به چاپ رسیده است. «پرسش از خیام»، «فلسفه‌ی حق و آنچه هگل نمی‌گوید»، «تعبیری از رویای اخوان»، «دلی همسایه‌ی خدا» ( درباره‌ی فلسفه‌ی نیچه )، «تبلیغات و تلویزیون»، «تصویری از تقدیر کسرا» ( درباره‌ی شعر کسرا عنقایی )، « بی‌تعریفیِ شعر» و... از جمله مقالات او هستند.