ژوریس کارل اوئیسمانس از جمله بزرگترین رمان نویسان فرانسوی و یکی از چهره‌های برجسته ادبیات جهان است. اوئیسمانس در ۵ فوریه ۱۸۴۸ در پاریس، از مادری فرانسوی و پدری هلندی، متولد شد.

فعالیت‌های ادبی اش را به سه دوره متمایز و متفاوت می‌توان تقسیم کرد:

نخستین آثارش ناتورالیستی بودند؛ رمان‌های «مارت» (۱۸۷۶)، «خواهران و اتار» (۱۸۷۹)، «زندگانی مشترک» (۱۸۸۱) و داستان کوتاه «کوله پشت بر دوش» (۱۸۸۰) ماندگارترین نوشته‌هایی هستند که در چارچوب این مکتب پدید آورد. در ، ۱۸۸۴ با نگارش «بیراه»، که شاهکار اوئیسمانس و مهم ترین اثر منثور «مکتب انحطاط» قلمداد می‌شود، از ناتورالیسم رویگردان شد.

دیگر رمان‌های برجسته اش که در قلمرو «مکتب انحطاط» می‌گنجد عبارتند از «دوراهی» (۱۸۸۷)، «در بندر» (۱۸۸۷) و «آن جا» (۱۸۹۱). در ،۱۸۹۲ اوئیسمانس، در اثر دگرگونیی درونی، به مذهب کاتولیک گروید. این دگردیسی سرآغاز مرحله سوم خلاقیت ادبی‌اش بود و سه رمان شاخص و ارزنده به بار آورد: «در جاده» (۱۸۹۵)، «کلیسای جامع» (۱۸۹۸) و آخرین رمانش «دیرنشین» (۱۹۰۳)؛ این آثار مجموعه‌ای به هم پیوسته را تشکیل می‌دهند و قهرمانی واحد دارند.