بخشی از کتاب "ابرهای همیشه آزاد"

راه

کیستم؟!

نمی­دانم:

شاید ردپائی

در کوره‌راهی ناشناخته

یا پژواک صدائی

که در تبعیدی سخن خویش مانده است.

هستم!

می­دانم:

چرا که هزاران کوه بی­معنا

                                   کوله­بار

                                                زندگی کرده­ام

و در میان راه

تنها

            ترانه­های پُر عفونت عشق را

                        سروده­ام.