کودکی من، اثر جاودان ژک برل

كودكى من گذشت‏
از یکنواختی تا خاموشى‏
از تكريم‌‏هاى دروغين‏
تا فقدان مبارزه‏

زمستان پنهان مى‌‏شدم ‏
در دل خانه‏‌ى بزرگ‏
كه لنگر انداخته بود
ميان نيزارهاى شمالى‏

تابستان، نيمه‌‏برهنه‏
اما به‌‏راستى محجوب‏
مى‏‌شدم ‏سرخ‏پوست
اما مى‌‏دانستم‏
كه عموهاى شكم‌‏سيرم‏
غرب دورِ را از من ربوده بودند

كودكى من گذشت‏
زنان در همان آشپزخانه‏
که من در آن خواب چين را مى‏‌ديدم‏
شام به شام فرسوده‌ مى‏‌شدند
مردان پنیر می‌خوردند‏
و در دود تنباكو فرومى‌‏رفتند
در سکوت می‌نشستند مردان خردمند
و به من بی‌اعتنا بودند

منى كه هر شب‏‏
بیهوده زانو می‌زدم
اندوهم را مى‌‏نواختم‏
به پاى بستر زيادى بزرگم
مى‏‌خواستم سوار قطارى شوم‏
اما هرگز نشدم‏

كودكىِ من گذشت‏
از اين خدمتكار به آن خدمتكار
تعجب می‌کردم که آیا‏
این‌ها انسانند یا گیاهند؟
و باز هم تعجب می‌کردم‏
از اين دايره‌ی خانوادگى‏
كه از اين مُرده به آن مُرده پرسه مى‏‌زدند
و جامه‌ی سوگ به تن داشتند

آری من متعجب بودم‏
كه چرا من هم عضوى از اين گل‌ه‏ام‏
كه به من گريستن را مى‌‏آموخت‏
گله‏اى كه خوب مى‌‏شناختم‏
چشمانم چشم چوپان‏
اما دلم دلِ بره بود

و كودكىِ من خروشيد
نوجوانى فرارسيد
و ديوارِ خاموشى‏
به صبحگاهى فروريخت‏

نخستين گُل از راه رسيد
و نخستين دختر
نخستين دل‌باخته‏
و نخستين ترس‏

پرواز مى‏‌كردم، سوگند مى‏‌خورم‏
سوگند مى‏‌خورم كه پرواز مى‌‏كردم‏
دلم آغوش باز کرده بود
وحشی نبودم دیگر من

و سپس جنگ
از راه رسيد
و امشب این منم
و این هم شما

ژَك بِرِل‏

ترجمه: تينوش نظم‏جو
مهشاد مخبرى‏
تدوین: امید کشتکار

کاری از نشر ناکجا