حسین سناپور، نویسنده و روزنامه‌نگار ایرانی، در سال ۱۳۳۹ در کرج به دنیا می‌آید. وی درس‌خوانده‌ی رشته‌ی منابع طبیعی است، اما از همان ابتدا به نوشتن و روزنامه‌نگاری روی می‌آورد. سناپور در آغاز فعالیت داستان‌نویسی‌اش برای کودکان و نوجوانان می‌نویسد. «پسران دهکده» (۱۳۶۹) و «افسانه و شب طولانی» (۱۳۷۳) حاصل این دوران است. سپس به روزنامه‌نگاری روی می‌آورد و در روزنامه‌های همشهری، زن، حیات‌نو و چند نشریه‌ی دیگر شروع به همکاری می‌کند. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستان‌های مجلات گردون و کارنامه نظارت می‌کند. اولین رمان‌اش «نیمه‌ی غایب» در سال ۱۳۷۸ منتشر می‌شود. این رمان برای او جوایز مختلفی را به ارمغان می‌آورد و در مدت یک سال شش بار تجدید چاپ می‌شود. در سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام «همخوانی کاتبان» تالیف و منتشر می‌کند. سناپور هم‌اکنون مشغول تدریس داستان‌نویسی است.