نادعلی همدانی نویسنده و مترجم ایرانی اهل اردبیل بود. تحصیلات دبستانی را در زادگاه خود و دوره دبیرستان را در تهران به پایان رساند و به دلیل مشکلات اقتصادی از ادامه تحصیل بازماند و با مدرک دیپلم دبیرستان وارد کار مطبوعاتی شد. نخست در روزنامه کیهان و سپس در مؤسسه اطلاعات بعنوان نویسنده، خبرنگار و قصه‌نویس به کار پرداخت.

قصه‌نویسی در مطبوعات را از ۱۵ سالگی شروع کرده بود و نخستین رمانش (ولگرد) را انتشارات علی اکبر علمی در ۱۳۳۰ منتشر کرده بود. در ۱۳۴۵ از سوی سازمان در حال تاسیس تلویزیون ملی ایران دعوت به همکاری شد و به استخدام این سازمان درآمد. تا سال ۱۳۴۹ بعنوان نویسنده و تهیه‌کننده تلویزیونی کار می‌کرد. در اواخر آن سال، به انتشار هفته نامه “تماشا” کمک کرد وسپس سردبیر این نشریه تلویزیونی شد و تا سال ۱۳۵۴ دراین سمت مشغول کار بود و درضمن در دانشکده هنرهای دراماتیک ادامه تحصیل می‌داد.

پس از دریافت مدرک لیسانس، به عنوان بورسیه تلویزیون عازم فرانسه شد وتحصیلات عالی خودرا دررشته پژوهش‌های تئاتری (گرایش تله‌تئاتر) تا پایه دکترا در دانشگاه سوربن پاریس ادامه داد. بعد از انقلاب ایران (۱۳۵۷)، درسال ۱۳۵۸ به ایران بازگشت و کار تهیه کنندگی و نویسندگی در تلویزیون را دوباره از سر گرفت و تا اسفند ماه ۱۳۶۸ که بازنشسته شد؛ بیش از۴۰ برنامه تحقیقی، نمایشی و تله‌تئاتر را نویسندگی، کارگردانی و تهیه کرد.

پس از بازنشستگی، به کار ترجمه، رمان نویسی و ویراستاری روی آورد. در ضمن مجله دوهفتگی «تماشاخانه» و بعد ماهنامه «تماشای زندگی» را منتشرکرد. مدتی هم در دپارتمان تئاتر دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تدریس می کرد.