اما گلدمن Emma Goldman آنارشیستی بود که به خاطر فعالیتهای سیاسی، نوشته‌ها و سخنرانی‌هایش مشهور است. گلدمن نقشی اساسی در توسعه فلسفه سیاسی آنارشیسم در آمریکای شمالی و اروپای اوایل قرن بیستم داشت. اما در یک گتوی کوچک یهودی نشین روسیه و در سال ۱۸۶۹ به دنیا آمد. خانواده‌اش مهمانسرای کوچکی را می‌گرداندند. وضعیت بد اقتصادی بعد از ترور الکساندر دوم و رکود سیاسی او را مجبور کرد که مدرسه را ترک نموده و در یک کارخانه مشغول به کار شود. در ۱۵ سالگی پدرش سعی کرد که او را مجبور به ازدواج کند که زیر بار نرفت. این درست زمانی بود که کتاب «چه باید کرد؟» چرنیشفسکی را مطالعه کرد و تحت تأثیر آن قرار گرفت.

بالاخره موافقت شد که اما گلدمن پیش خواهرش در آمریکا برود. وی در آمریکا نیز دچار فقر مفرط بود. در بیست سالگی با یک مهاجر روس ازدواج کرد و در کمتر از ده ماه از او طلاق گرفت. در آن زمان با توجه به روند وقایع تصمیم گرفت که آنارشیست بشود. در همان زمان گلدمن سخنگوی «کمپین مبارزه با ۸ ساعت کار روزانه» شد. بعد از آن گلدمن با آثار پطر کروپوتکین آشنا شد.  او کارگران بیکار را تشویق می‌کرد به جای اتکا به خیریه‌ها یا کمک دولتی، خود اقدامی مستقیم انجام دهند. در سال ۱۸۹۲ همراه با دوستش الکساندر برکمن تصمیم گرفت که هنری کلی فریک، کسی که به کمک نیروی ارتش اعتصاب در یک کارخانه در پنسیلوانیا را سرکوب کرده بود، ترور کند. او حتی برای بدست آوردن پول اسلحه خواست تن‌فروشی کند که برکمن او را منصرف کرد. برکمن خود اسلحه را تهیه کرد و این کار را به عهده گرفت اما فقط توانست فریک را زخمی کند. برای این کار برکمن ۲۲ سال زندان رفت. به خاطر یک سخنرانی که گلدمن در آن از برکمن دفاع کرده بود گلدمن نیز یک سال زندانی شد.

مدت کوتاهی بعد از آزادی دوباره به خاطر مقاله‌اش در دفاع از حق سقط جنین زندانی شد. در ۱۹۰۶ الکساندر برکمن از زندان آزاد شد و با هم آموزش سیاسی را آغاز کردند. آن‌ها به کمک یکدیگر مجله ادواری به نام مام زمین (Mother Earth) را منتشر می‌کردند که در سال ۱۹۱۷ توسط دولت آمریکا توقیف شد. گلدمن ابتدا توسط دولت آمریکا لغو تابعیت شد، اما در آمریکا ماند و به مبارزه پرداخت و چندین سخنرانی درباره آنارشیسم و نیز نمایشنامه‌های نویسندگان اروپایی مانند هنریک ایبسن، آگوست استریندبرگ، جرج برنارد شاو و دیگران انجام داد در ۱۹۱۷ دوباره به خاطر فعالیت‌های آنارشیستی از جمله تأسیس اتحادیه «سربازی نه» علیه شرکت آمریکا در جنگ، دستگیر شده و مدت دو سال را در حبس گذراند.

در سال ۱۹۱۸ به همراه الکساندر برکمن و ۲۴۷ تن دیگر از آمریکا اخراج و به روسیه دیپورت شد. ادگار هوور که این دیپورت را تدارک دیده بود او را خطرناک‌ترین زن در آمریکا نامید. گلدمن با مشاهده وضعیت روسیه شوروی به تقبیح آن پرداخت و از وضعیت زندگی مردم در روسیه و سرکوب شدید دولت هراسناک شد در آغاز به شدت علیه دولت به خاطر سرکوبگری‌اش سخنرانی کرد. آنارشیست‌های دیگری نیز به وی پیوستند تا جنگ داخلی دیگری را آغاز کنند. اولین و آخرین نتیجه این کوشش‌ها در «شورش کرونشتات» بازتاب یافت، جایی که سربازان متمرد کوشیدند تا قیامی را علیه دولت به راه بیندازند. در روسیه به دیدن پطر کروپوتکین رفت و در زمان مرگ او در خانه‌اش بود. در مراسم تدفین معلمش (پطر کروپوتکین) سخنرانی کرد.

در دسامبر ۱۹۲۱ توسط تروتسکی و ارتش سرخ مورد حمله قرار گرفت. وضعیت آن روز روسیه یعنی وضعیتی که کسانی که انقلاب کرده بودند و آنتی‌تز انقلاب را ترویج می‌کردند، باعث شد که گلدمن در عقایدش نسبت به اعمال خشونت تجدید نظر کند. او ترور را یک عمل ضدانقلابی نامید. گلدمن به انگلستان رفت و حتی بعد از مدتی در آمریکا سخنرانی کرد. در۱۹۳۶ برکمن خودکشی کرد. گلدمن در ۶۷ سالکی برای کمک به انقلابیون به اسپانیا رفت. در ۱۹۴۰ در شهر تورنتو در کشور کانادا درگذشت.

او اولین کسی است که مسآله تبعیض‌های جنسی را در سیاست مطرح کرده‌است. او به‌خاطر دفاع از حقوق زنان ازجمله حق سقط جنین و مزد برابر برای کار برای هشت سال به زندان رفت. گلدمن اعتقاد دارد که زنان خود می‌توانند خود را از قید و بندهای جامعه آزاد کنند؛ اگر خود را به عنوان یک شخصیت قبول کنند نه یک کالای جنسی؛ تا زمانی که خود نخواهند بچه به دنیا نیاورند؛ اگر این حق را به کسی ندهند که صاحب بدن آن‌ها باشد؛ اگر حاضر نباشند که خدمتکار خدا باقی بمانند.