بائو نينه، Bảo Ninh كه نام اصليش هوانگ اوفونگ است، در 18 اكتبر 1952 در استان نگ آن، منطقه‌اي تحت رهبري هوشي مينه كه اغلب مورد حمله فرانسوي‌ها قرار مي‌گرفت، به دنيا مي‌آيد. او در سن 17 سالگي، پس از به پايان رساندن دوره دبيرستان، وارد ارتش مي‌شود و شش سال در تيپ بيست و هفتم جوانان پرافتخار خدمت مي‌كند. از ميان 500 نفري كه در 1969 با اين تيپ به جنگ اعزام مي‌شود، فقط 10 نفر زنده مي‌مانند كه او يكي از آنهاست.

بائو نينه داستان‌نويسي را براي اولين بار در سال 1987 آغاز مي‌كند، به دليل تنگدستي به توصيه يك استاد ادبيات براي روزنامه‌ها داستان كوتاه مي‌نويسد و از اين طريق روزگار مي‌گذراند. سپس به مدرسه آموزش داستان‌نويسي نگوين ذو، شاعر سرشناس ادبيات كهن ويتنام مي‌رود. او كه عمدتا بر نوشتن داستان‌هاي كوتاه درباره جنگ تمركز دارد، پس از نگارش اين رمان به شهرت مي‌رسد.