تمدن و ناخشنودی های آن، از جمله مهم ترین آثار فروید می باشد که در سال ۱۹۲۹ نگارش و در سال ۱۹۳۰ انتشار یافت. فروید در این کتاب با اتخاذ رویکردی روانکاوانه، تکوین و تکامل فرهنگ و تمدن را مورد بحث قرار می دهد. کشمکش میان غرایز فردی و اقتضائات اجتماعی که خاستگاه ملالت های تمدن می باشد، موضوعیت اصلی مطروحه در این کتاب می باشد. اساس و هدف فعالیت ما آدمیان ارضای غرایزی است که به طور طبیعی در نهادمان وجود دارند و در اصل فردی اند. در عین حال ما ذاتا موجوداتی اجتماعی نیز هستیم زیرا برای ارضای خواسته های فردی به جمع نیازمندیم و از این رو ناچاریم به منظور ماندن در جمع، خواسته های خود را محدود و مهار کنیم. کشمکش میان این دو گرایش متعارض موجب آن وضعی می شود که این اثر بیان کننده آن است، یعنی ملالت یا ناخشنودی در تمدن.