ناکجا در تلگرام
توییتر ناکجا را دنبال کنید!
فروشگاه کتاب ناکجا در پاریس

بخشی از کتاب "ناگفته‌های جبرئیل" سروده احمد بیرانوند را اینجا بخوانید:

بخشی از کتاب "ناگفته‌های جبرئیل" سروده احمد بیرانوند را اینجا بخوانید:

مرغ اشاره:

               

               مرغ فتح

 

      هر مرغ سهمی از اشاره دارد همان طور که اشاره از مرغ. هر مرغ توضیح خودش است و تا پایان خودش را توضیح می‌دهد و پر می‌زند بدون آنکه پرواز کند. کلمه که بر سطر می‌آید چیزی از خودش ندارد. آنچه که در ذهن شما به مرغ می‌رسد، توضیح کلمه است؛ قبل از آنکه کلمه، مرغ شود. شما در روایتی که می‌خوانید ممکن است همه چیز را بدانید و چیزی به دانسته‌هایتان افزوده نشود. تنها انگیزه‌ی خوانش است که شما را باز می‌خواند.

 

              بعد از فتح

 

    مرغ مرحله نیست. شما می‌توانید مرغ پنج را به جای مرغ بیست و سه بگذارید و یا مرغ... . چینش مرغ‌ها دخالت چندانی در خود مرغ‌ها ندارد. هر چند عرفان شما نسبت به عدد، خودآگاه یا ناخودآگاه خوانش‌تان را به جاهای دیگری هم می‌برد.

 

 

مرغ اول: مرغ

                   من در من در من...

 

 

 من لفظ است که لفظ است که لفظ است... اشکال مختلف ظرف.

تنها من می‌تواند به من راه پیدا کند.

 من قدیمِ ماست،

                     که تا وقتی قدیم است لفظ است.

 لفظ است که لفظ است که لفظ است که...

                  دور باطل است که دور نیست،

 

                                                   توهم یک خلأ است

                                             که خودش را دور می‌زند.

 

مرغ دوم:

             مرغ زن

 

 

زن ذات شیرینی است

                            یا

                             شیرینی ذات است

                                   که قدیم است

                          و صفت تربیت دارد.

ما در زن مداخله نمی‌کنیم

و شما در آن دخیل می‌بندید تا بینا شوید.

                                    کور می‌شوید

                و ما به همه چیز بیناییم.

زن مرحله است که شما را به جای دیگری می‌برد

                      و ما در جای دیگری ایستاده‌ایم.

نقاشی که کشیده می‌شود،

         زن نقش را می‌آورد

                              یا

                   نقش زن را،

تا شما از خم شکایت کنید.

خم فرصت است که به نگاه داده می‌شود

                                                  تا

          جلوه کند و در خودش پیچ بخورد

  و شما گمان کنید خم است که پیچ خورده است.

  ما سه راه برای دخول شما در خم تعبیه کرده‌ایم:

 

اول آن که در خم منحنی شوید و قوس بگیرید،

چنان که همه چیز در شما محاط شود

                                     که این حالت

                            شباهت است به زن،

که می‌خواهد خودش را در قوس کش بدهد.

دوم آن که شما از خم بیرون بِایستید

                          راست مثل نخل،

             که از شیرینی زن خرمای تازه می‌دهد.

راست،

 

تا در خم متضاد باشید

                 که تضاد شکل دیگر شناخت است.

سوم آنکه از شباهت و تضاد بگریزید

            و زن شوید شبیه هم‌بستری.

 

گروهی از شما می‌اندیشند که اول به تخت باید رسید

                                                     تا آبستن شد.

و ایشان نمی‌دانند که تا کسی آبستن نشود

                ما او را به تخت راه نمی‌نماییم

                           که تخت، نخل است،

                                       خانه است.

و ما مستقیم‌ترین راه‌هاییم.

و زایش، پنهان ماست

                       که در زن آشکار است.

زایش حرکت است از خود به خود دیگری.

  ما

زنانی را که بر زایش می‌میرند اجر شهید می‌دهیم

                                 که بر صفت ما مرده‌اند.

زن قائم است به نمک،

و نمک قائم است به خودش.

  و ما

   لفظ قائمیم

             که شما بر ما ایستاده‌اید.

نمک در کنار همه چیز می‌آید

                              که بدون حضور دیگران هم شور است.

                                                         و در کنار هر چیز

                                                       شوری قرار داده‌ایم

                                                           تا به هم بریزد.

وقتی زن به کنار می‌رود

شما را به حاشیه می‌برد.

زن را که کنار بگذارید

نمک کم می‌آورید

 

و شما خود کنار می‌شوید

                             که در گوشه‌ی خودتان جمع شده‌اید.

زن به هم ریخته‌ی اسم ماست

                                    که مصلحت را در آن دیدیم

                                       که هیچ وقت جمع نشود

                                       که ما داناترین به اموریم.

 


احمد بیرانوند

احمد بیرانوند

1363
خرم‌‌آباد

احمد بیرانوند شاعر و نویسنده متولد خرم‌آباد و فارغ‌التحصیل رشته مهندسی پزشکی است. وی در زمینه‌های شعر، داستان و نقد ادبی فعالیت داشته و کتب و مقالات وی در این باره قابل پیگیری‌اند.  سیر تالیفات و پژوهش‌ها در سال ۱۳۸۴ اولین مجموعه شعر خود را با عنوان «اشراق در بی‌شمسی» توسط نشر مینا منتشر کرد. بین ...

ناگفته‌های جبرئیل

ناگفته‌های جبرئیل

خرید
نویسنده: احمد بیرانوند
این کتاب را ببینید

   من به دنبال زبان لال می‌گردم با خوانش متون ادیان مختلف، درمی‌یابید که متنی که با شما سخن می‌گوید از همه چیز آگاه است و می‌خواهد با هر جمله و بندش شما را هدایت کند؛ چرا که بر این باور است که تمام کلماتش حکمت و مقصودی دارند. راوی در متون ادیان و مذاهب یک دانای کل بزرگ است. زبان این متون، در بستر یک مفهوم ماورایی و زیستنی ...

برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت

نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر