"محمود سریع‌القلم" (متولد ۱۳۳۸ در تهران)، پژوهشگر حوزه توسعه، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران که گفته می‌شود مشاور رئیس‌جمهور ایران (حسن روحانی) است. او نائب رئیس مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، عضو هیئت علمی و استاد ت مام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی است. وی در کلاس‌های آزاد مؤسسه پرسش نیز تدریس می‌کند.

محمود سریع‌القلم پس از پایان دوره متوسطه به آمریکا رفت و در دانشگاه ایالتی نرتریج در رشته علوم سیاسی مشغول به تحصیل شد. وی مقطع کارشناسی ارشد و دکترا را در رشته روابط بین‌الملل در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ادامه داد و فارغ‌التحصیل شد.

تحصیلات

فوق دکتری روابط بین‌الملل، دانشگاه اوهایو

دکتری، روابط بین‌الملل، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی

فوق‌لیسانس، روابط بین‌الملل، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی

لیسانس، علوم سیاسی/مدیریت، دانشگاه ایالتی نرتریح

کتاب‌شناسی

نظام بین‌الملل و مسئله صحرای غربی، محمود سریع‌القلم، تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، ۱۳۶۹.

سیر روش و پژوهش در رشته روابط بین‌الملل، محمود سریع‌القلم، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، مرکز چاپ و انتشارات، ۱۳۷۱.

توسعه، جهان سوم و نظام بین‌الملل، محمود سریع‌القلم، تهران: نشر سفیر، ۱۳۷۱.

عقل و توسعه‌یافتگی، محمود سریع‌القلم تهران: نشر سفیر، ۱۳۷۲.

عقل و توسعه‌یافتگی (مبانی ثابت پارادایم توسعه)، محمود سریع‌القلم تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۶.

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: بازبینی نظری و پارادایم ائتلاف، محمود سریع‌القلم، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک، ۱۳۷۹.

عقلانیت و آینده توسعه‌یافتگی ایران، محمود سریع‌القلم، تهران: مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، ۱۳۸۰.

روش تحقیق در علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، محمود سریع القلم، تهران: فرزان روز، ۱۳۸۰.

جمهوری اسلامی ایران و مساله کارآمدی (گزارش پژوهشی)، محمود سریع‌القلم، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۳۸۲.

ایران و جهانی شدن: چالش‌ها و راه‌حل‌ها، محمود سریع‌القلم، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک، ۱۳۸۴.

فرهنگ سیاسی ایران، محمود سریع‌القلم، ناشر: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۶.

اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار، محمود سریع‌القلم، تهران: فرزان روز، ۱۳۹۰.

پیشوایی فراتر از زمان: درآمدی بر نظام فکری و سیره عملی امام موسی صدر، محمود سریع‌القلم، موسسه تحقیقاتی امام موسی صدر، ۱۳۹۰.