ویلیام ترِوِر کاکس سال 1928 در میچلستون ایرلند در خانواده‌ای پروتستان به دنیا آمد. پدرش رئیس بانک بود و به خاطر شغلش مجبور بود همراه خانواده‌اش مرتباً از شهری به شهر دیگر برود. در سال 1946 وارد کالج ترینیتی شد و در رشته‌ی تاریخ تحصیل کرد. در سن بیست و چهارسالگی به خاطر مشکلات مالی به انگلستان مهاجرت کرد.

نخستین رمانش را سال 1958 در انگلستان به چاپ رساند. وی تاکنون آثار بسیاری از جمله رمان، داستان کوتاه و نمایشنامه نوشته است. در سال 1977 به خاطر خدماتش به ادبیات، موفق به دریافت CBE (نشان افتخار امپراتوری بریتانیا) شد. در سال 1994 به عنوان یکی از چهره‌های شاخص ادبیات معرفی شد و از او تقدیر به عمل آمد. فرهنگستان بریتانیا در سال 1999 به پاس خدمات ادبی وی، جایزه‌ی David Cohn را به او تقدیم کرد. ترور در سال 2002 به خاطر جایگاه رفیعش در ادبیات لقب سِر دریافت کرد.

شخصیت‌های داستان‌های ترِوِر اغلب زنان، کودکان، افراد کهنسال، طبقه‌ی متوسط، انسان‌های تنها، و کسانی هستند که ازدواج‌های شکست خورده یا عشق‌های نافرجام را تجربه کرده‌اند. این افراد در حاشیه‌ی جامعه قرار دارند و با آنها همچون بیگانه رفتار می‌شود. درون مایه‌ی اصلی و مکرر اغلب آثار او واکنش این شخصیت‌ها در مقابل جامعه است. در بیشتر داستان‌های او که معمولاً در ایرلند اتفاق می‌افتند، شاهد تأثیر تاریخ و گذشته‌ی یک ملت بر افرادی هستیم که در زمان حال زندگی می‌کنند. ویلیام ترِوِر را یکی از فعال‌ترین نویسندگان ادبیات معاصر ایرلند می‌دانند که متأثر از جیمز جویس و فرانک اُکانر بوده است. برخی منتقدان معتقدند که او علاوه بر نویسندگان ایرلندی، از بزرگان ادبیات اروپا، از جمله چخوف، موپاسان، سامرست موام و گراهام گرین نیز تأثیر گرفته است.