محمدجعفر محجوب (۱۳۰۳-۱۳۷۴)، نویسنده، محقق و فرهنگ‌پژوه ایرانی، صاحب‌نظر در فرهنگ و ادب عامه بودکه در سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. تحصیلات دبستانی و دبیرستانی را در تهران انجام داد. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی به‌عنوان تندنویس در مجلس شورای ملی استخدام شد. او لیسانس رشته علوم سیاسی را در سال ۱۳۲۶ از دانشکده حقوق و لیسانس رشته زبان و ادبیات فارسی را در سال ۱۳۳۳ از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دریافت کرد. محجوب درسال ۱۳۴۲ موفق به دریافت درجهٔ دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران شد.

عنوان رساله دکترای او «سبک خراسانی در شعر فارسی» بود. از سال ۱۳۳۶ و پس از آن سمت‌های مدرس، دانشیار و استاد زبان و ادب فارسی را در دانشگاه تربیت معلم و دانشگاه تهران به عهده داشت. در سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ به عنوان استاد میهمان در دانشگاه آکسفورد انگلستان و در سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۵ در دانشگاه استراسبورگ در فرانسه به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت. از سال ۱۳۵۳ مدتی رایزن فرهنگی ایران در پاکستان بود. او مدت ۲۳ سال عضو انجمن ایرانی فلسفه و علوم انسانی (وابسته به یونسکو) بود.

از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۵۹ مدتی سرپرستی فرهنگستان زبان و فرهنگستان ادب و هنر ایران را به عهده گرفت. از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۳ بار دیگر به تدریس در دانشگاه استراسبورگ پرداخت. از سال ۱۳۷۰ تا هنگام مرگ به سال ۱۳۷۴ در دانشگاه برکلی در کالیفرنیا، ادبیات فارسی تدریس می‌کرد. محجوب نوشتن در مطبوعات را از سال ۱۳۲۷ آغاز کرد و با نشریاتی چون سخن، یغما، راهنمای کتاب و هنر و مردم همکاری داشت. در این نشریه‌ها مقاله‌های گوناگونی از او در زمینهٔ ادب پارسی، فرهنگ عامه و پژوهش در داستان‌های ایرانی انتشار یافته‌است.

محجوب در دهه ۱۳۳۰ بخاطر اوضاع خطرناک سیاسی برای روشنفکران، بسیاری مقالات و ترجمه هایش را با نام مستعار "م. صبحدم" بیرون میداد. معروف ترین اثر او با نام مستعار "م. صبحدم" ترجمه کتاب "پاشنه آهنین" اثر جک لندن است که جنبش های چپی فراوانی را در جهان بوجود آورد. دکتر محمدجعفر محجوب در ۲۷ بهمن ۱۳۷۴ در ۷۱ سالگی در کالیفرنیا درگذشت.