کتاب سیانور، نوشته‌ی عباس بختیاری یک کتاب مستند است از وضعیت چریک‌هایی که هم در رژیم شاه و هم در جمهوری اسلامی شکنجه و کشته شدند. این کتاب به زبان ساده از دید راوی به اتفاقات آن دوران و افراد شجاعی که نامشان در تاریخ گم شده، می‌پردازد. جدای از خط و مشی سیاسی‌ چریک‌های فدایی خلق (اگر از عنصر خشونت در مانیفست این گروه فاکتور بگیریم) من با خواندن این کتاب از این همه شجاعت این افراد شگفت زده شده‌ام. واقعا چه چیزی در درون این افراد بود که مرگ را به جان خریده بودند و تا رسیدن به آرمان‌هایشان از پای ننشستند؟ سیانور، شناسنامه‌ی این افراد است. همیشه گوشه‌ی دهانشان سیانوری مخفی بود که در صورت لزوم، خود با زندگی خداحافظی کنند. کسی که به این مرحله از زندگی می‌رسد، به قدرت بی‌پایانی دست یافته. گمان می‌کنم مرگ و زندگی برای این افراد خوشبختی‌ست: اگر بمیرند که در راستای هدفشان کشته شده‌اند. و چه مرگی از این بهتر؟ و اگر زنده بمانند، زندگی با گذر زمان، از آن‌ها به واسطه‌ی دردهایی که تجربه کرده‌اند، یک انسان محکم و با صلابت می‌سازد. چیزی که من در این کتاب درباره‌ی این افراد می‌خوانم، سراسر درد و رنج است و دیگر هیچ.