"مرگ سارتر پایان یک دوره بود. از آن زمان تا کنون در محکوم کردن خطاهای او دمی از تاختن بر "گناه متعهد بودن" باز نایستاده‌اند. کاری که برای خلاص شدن از شَر "روشنفکر"، از شَر این چهرۀ مزاحم و بی‌فایده برای بازار جدیدِ کالاهای فرهنگی ضروری بود.

یک رشته افشاگری‌های بی‌پایان در بارۀ فجایع و صحنه‌های هولناک، ایدۀ جامعۀ آرمانی را دچار شک و بدگمانی کرده است. انگار پایان تاریخ که بسیار انتظار می‌رفت، فرا رسیده است و از این پس دیگر هرگونه تغییر یا مطرود است یا ناگزیر به تکرار."

(صفحۀ 7)