کیوان کریمی کارگردان کردتبارِ ایرانی است. او فارغ‌التحصیل رشتهٔ علوم ارتباطات اجتماعی از دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است.

کریمی کارش را در سینما با ساخت فیلم کوتاه شروع کرده است. فیلم‌های او ریشه در نگاه انتقادی نسبت به انسان معاصر دارد. کریمی در پیوند و تداوم با فرایند و چشم‌اندازی قرار داد که با نگاه و رویکردی متفاوت به سینما می‌نگرد که یکی از جریان‌های عمدهٔ نظری و عملی در عرصهٔ این نوع نگاه به سینما جنبشِ سیتواسیونیست‌ها (موقعیت‌سازان) و به‌خصوص آثار گی دوبور بوده است و کیوان کریمی علاقهٔ خاصی به نقدِ اجتماعیِ ریشه‌ای در آثار سیتواسیونیست‌ها دارد. همین ویژگی در نگاه و رویکرد کیوان کریمی به سینما باعث شده که بهروز صفدری (مترجم آثار ستیواسیونیستی به فارسی) ترجمهٔ نوشته‌ای در بارهٔ سینمای گی دوبور را با این عبارت به کیوان کریمی اهدا کند: «تدوین و ترجمهٔ فارسی این متن را به کیوان کریمی پیشکش می‌کنم، به پاس صفای آگاهانهٔ او در زندگی و خلاقیتِ ضدنمایشی‌اش در فیلم‌سازی». در همین ارتباط، رائول ونه‌گم از فعالان و نویسندگان اصلیِ جنبش سیتواسیونیستی، پس از دیدنِ فیلمِ مستند «نوشتن بر شهر» ساختهٔ کریمی، در قطعه ایی برای وی می‌نویسد: “ به کیوان کریمی / دیوار یک آینه است. / آینهٔ خانه، آینهٔ شهر، آینهٔ جهان. / گوناگون‌ترین بازتاب‌ها، همچون ابرها در آسمان، بر آن می‌گذرند. / ما آموخته‌ایم که باید به آن‌سوی آینه برویم، تا آنچه که بسته است گشوده شود. / آزادیِ دیوارها، دیوارهای زندان را درهم‌می‌شکند. / آن‌گاه که واقعیت حجاب‌اش را برمی‌دارد، رؤیا به واقعیت بدل می‌شود. / زیرِ پوششِ اعتقادات و ایده‌ها، آنچه زیسته می‌شود همواره برهنه است. / پس هیچ‌چیز انسان را از خویش پنهان نمی‌سازد. / روزی دیوارها شفافیتِ امیال‌مان را خواهند داشت ” حمید دباشی نویسنده و استاد دانشگاه کلمبیا نیز پس از مشاهده فیلم نوشتن بر شهر در یادداشتی در سایت الجزیره نوشت: «یک مستند فاخر راجع به سیر تکاملی گرافیتی‌های شهر تهران در طی سه دهه گذشته. کیوان با «نوشتن بر شهر» عواقب پس از جنبش سبز سال ۸۸ را با مضمونی بسیار تند و بحرانی از تاریخ و زیبایی شناسی روایت کرده است».