برتراند راسل فیلسوف، منطق‌دان، ریاضیدان، مورخ، جامعه‌شناس و فعال صلح‌طلب بریتانیایی بود که در قرن بیستم می‌زیست. راسل یکی از پیشتازان فلاسفه در قرن بیستم محسوب می‌شود و "جنبش مخالفت با آرمان‌گرایی" را در اوایل قرن بیستم رهبری می‌کرد.

از وی به همراه گوتلوب فرگه و لودویگ ویتگنشتاین، به عنوان بنیان‌گذاران فلسفه تحلیلی یاد می‌گردد. برتراند راسل یک فعال ضدجنگ و مخالف امپریالسم بود که به دلیل عقاید صلح‌طلبانه‌اش در طول جنگ‌جهانی اول، از دانشگاه اخراج شد و به زندان افتاد. او مخالف آدولف هیتلر، منتقد تمامیت‌خواهی استالین، معترض درگیری آمریکا در جنگ ویتنام و همچنین از حامیان خلع‌سلاح هسته‌ای بود.

وی در سال 1950، به پاس "آثار متعدد در حمایت از نوع‌دوستی و آزادی اندیشه" برنده جایزه نوبل ادبیات گردید.