«مردم، در کل، می‌خواهند ثروتمند‌تر از هم‌ردیفانشان باشند. این ثروت نسبی است ـ و نه ثروت مطلق ـ که در شادی دخیل است. پس اگر یک فرد کمتر کار کند و کمتر از دیگران درآمد کسب کند، احتمالا کمتر خرسند و قانع می‌شود، ولی اگر همه افراد کمتر کار کنند و درآمد‌ها هماهنگ شوند، نتیجه می‌تواند کاملا متفاوت از آب درآید و این فراغت بیشتر برای هر فرد، دقیقا‌‌ همان چیزی است که راسل از آن دفاع می‌کند.»