مهشید امیرشاهی نویسنده، طنزپرداز، مترجم و روزنامه نگار ایرانی است. او دومین دختر از سه دختر امیر امیرشاهی و مولود خانلری است. پدرش از قضات عالی‌رتبه و بازنشسته دادگستری بود و مادرش از فعالان سیاسی و زنان برجسته دوران خود به شمار می‌آمد. هر دو از خاندان‌های ریشه دار قزوین بودند. پدر وی با بسیاری از رجال دوران آشنایی و رفت و آمد داشت. تحصیلات ابتدایی و بخشی از دبیرستان را در مدارس فیروزکوهی و نوربخش انجام داد. سپس به شبانه‌روزی انگلستان رفت و بعد از اخذ A Level و O Levelهای لازم در دانشگاه لندن به تحصیلات در رشته فیزیک ادامه داد.

وی در تمام دوره تحصیل خود شاگردی ممتاز بود. پس از بازگشت به ایران در ابتدا به تدریس فیزیک و ریاضی پرداخت. در اوقات فراغت به ترجمه آثار ادبی مشغول بود. هنگامی که ترجمه اثری از جیمز تربر را برای انتشار به مؤسسه انتشارات فرانکلین برد، از او دعوت به همکاری به عمل آمد و در آن مؤسسه به عنوان ویراستار کتاب‌های ادبی و علمی مشغول به کار شد. سپس با یاری نقاشان همکارش از جمله نورالدین زرین کلک و پرویز کلانتری، برنامه انتشار کتاب‌های کودکان را در آنجا پایه‌ریزی کرد. او در این سمت کتاب‌های متعددی برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرده است. این ترجمه‌ها دو سال پیاپی از سوی شورای کتاب کودک به عنوان بهترین ترجمه‌های سال انتخاب شد.

گرچه داستان‌نویسی را در نوجوانی شروع کرده بود، انتشار آثار خلاقه اش را نیز طی سا‌ل‌های اشتغالش در فرانکلین آغاز کرد.

مهشید امیرشاهی به دعوت وزارت فرهنگ و هنر ترجمه گزارش‌های حفاری‌های باستانی را (از فارسی به انگلیسی) برای موزه ایران باستان بر عهده گرفت و سپس به مدت دو سال به کار پژوهشی در مرکز برنامه ریزی آموزشی کتاب‌های درسی پرداخت. وی به مدت چند سال در دانشگاه سوربن به تدریس زبان انگلیسی اشتغال داشت و به مدت یک سال در دانشگاه میشیگان به عنوان پژوهشگر میهمان به تحقیق در باره ادبیات معاصر ایران مشغول بود.

مهشید امیرشاهی در جریان انقلاب اسلامی به صراحت علیه اسلامگرایان موضع گرفت و مقاله کسی نیست از بختیار حمایت کند به قلم او در شماره ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ روزنامه آیندگان منتشر شد. وی تنها کسی از میان روشنفکران ایران بود که از دولت شاپور بختیار پشتیبانی کرد. مهشید امیرشاهی مدتی پس از پیروزی اسلامگرایان راه تبعید و مبارزه را برگزید و ساکن فرانسه شد. وی در عین فعالیت مدام سیاسی به کار ادبی نیز ادامه داد. فعالیت سیاسی مهشید امیرشاهی در تبعید بر دفاع از آزادی بیان و جدایی دین از سیاست متمرکز بوده است. او در سال ۱۹۹۲ پیشگام انتشار بیانیه هنرمندان و روشنفکران ایرانی در دفاع از سلمان رشدی شد که به اعلامیه پنجاه نفره شهرت یافت و انعکاس جهانی قابل توجهی پیدا کرد و واکنش‌های بسیار شدیدی را نیز از جانب جمهوری اسلامی در پی داشت. مهشید امیرشاهی عضو بنیانگذار کمیته دفاع از سلمان رشدی در فرانسه بود که جمع بزرگی از روشنفکران این کشور را در خود گرد آورده بود و تحت ریاست کلود لوفور اداره می‌گشت.

مهشید امیرشاهی طی سال‌های تبعید جلسات متعدد داستان‌خوانی وسخنرانی در نقاط مختلف دنیا داشته است و در این دو زمینه نیز از شهرت عمده‌ای برخوردار است. سخنرانی‌هایش در دانشگاه هاروارد و مجلس سنای فرانسه و کنگره جهانی نویسندگان در اسپانیا از آن جمله است. تعدادی از مقالات سیاسی و ادبی وی، در کنار متن بعضی از سخنرانی‌ها و مصاحبه‌هایی که با وی انجام شده، همه به زبان‌های اصلی در مجموعه سه زبانه هزار بیشه گرد آوری شده است.