وهب بن عمر که به بهلول شهرت دارد از دانشمندان زمان خود بوده است. کلمه بهلول در زبان عربی به معنی مرد خندان و یا کسی که خوبی‌های زیادی دارد، است. بهلول در شهر کوفه متولد شد. او از دوستداران اهل بیت و مخصوصاً امام جعفر صادق بود. او شاگرد امام صادق بود. بهلول در زمان حکومت هارون الرشید که یکی از خلیفه‌های عباسی یود زندگی می‌کرد. هارون الرشید به شدت از امام می‌ترسید. بنابراین نقشه‌ای کشید تا امام را به شهادت برساند. او از عالمان بغداد که بهلول هم یکی از آنها بود خواست تا بگویند که امام قصد دارد بر علیه حکومت او قیام کند و بنابراین به شهادت رساندن او واجب است. اما بهلول این کار را نکرد و از امام خود کمک خواست. امام هم به او پیشنهاد کرد تا خود را به دیوانگی بزند تا هارون کاری با او نداشته باشد. حکایت‌ها و گفته‌ها و شعرهای بهلول، پر از پندهای اخلاقی و دینی و اجتماعی است. حاضر جوابی‌های او بسیار ظریف و حیرت انگیز است. بهلول در سال 190 هجری قمری در شهر بغداد از دنیا رفت.