در هوايی چون يك غروب ابدي، عاليه كوچه به كوچه كاغذی در دست، دنبال نشانی می‌گردد. از رو كاغذ می‌خواند و با پيچ و خم كوچه‌ها پيش می‌رود. گاهي برمی‌گردد و پشت سرش را نگاه می‌كند. كمی جلوتر وحشت‌زده مي‌ايستد. كوچه تا انتهای دنيا كشيده شده.