ضعفی که ادبیات مدرسی و در واقع آموزش رسمی ادبیات در ایران به آن دچار است امری نیست که بر هیچ دانشجوی جدی ادبیات پوشیده باشد. این ضعف از کجا ناشی میشود؟ در میان همه پاسخهای ممکن شاید بنیادیترین پاسخ را بتوان در محروم ماندن ادبیات از اندیشههای علمی-فلسفی معاصر و در واقع بیاعتنایی اهل ادب به مباحث نظری جستجو کرد... عبرت آموز است که ما تنها در حوزه ادبیات دچار ضعف نیستیم بلکه در غالب حوزههای فرهنگ خودی به ضعفی مشابه گرفتاریم. آیا در این ضعف فرهنگی رد پای خودباختگی در برابر فرهنگ بیگانه را نمیتوان جست؟
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر