اين كتاب، چكيدهء بيش از 180 ساعت گفتگو است كه بين ماه‌ های آوريل 2010 تا اكتبر 2011 در خانۀ دكتر افشار در «نيس» (فرانسه) با علی میرفطروس انجام شده است.

دكتر اميراصلان افشار ـ به عنوان آخرين رئيس كل تشريفات دربار شاهنشاهی به هنگام خروج شاه از ايران، از معدود افرادی بود كه با محمّدرضا شاه همراه شد و با وفاداری‌های صميمانه، تا آخرين لحظات زندگی شاه، همدم وهمراه و همراز وی بوده است. دكتر اميراصلان افشار در تهران متولد شد و بسال 1935، در سن 15-14سالگی، برای تحصيلات عازم آلمان (برلين) گرديد، وی پس از پايان دورۀ متوسّطه، وارد دانشگاه برلين گرديد و سپس در سال 1942 با درجۀ دكترای رشتۀ علوم سياسی از دانشگاه وين (اتريش) فارغ‌التحصيل شد. در دوران خدمت خود دارای پست‌های مهـّم و حسّاس بوده، از جمله:

ـ وابستهء سفارت ايران در هلند و رابط دادگاه لاهه به هنگام ملّی شدن صنعت نفت (1952)

ـ نمايندهء ايران در كنفرانس آسيا ـ آفريقا، باندونگ اندونزی (1955)

ـ عضو بنياد آيزنهاور (1955-1956)

ـ نماينده ايران در كميتهء اقتصادی مجمع عمومی سازمان ملل متّحد (1958 و 1959 و 1961)

ـ سفير ايران در اتريش (1967-1969) ـ رئيسِ شورای حُكّام سازمان بين‌المللی انرژی اتمی در وين (1968-1969)

ـ سفير ايران در آمريكا و مكزيك (1969-1973)

ـ سفير ايران در آلمان (1973-1977)

ـ و سرانجام، رئيس كلّ تشريفات دربار شاهنشاهی در آستانهء انقلاب اسلامی (1355-1357)<