فاشیسم و اسلام‌گرایی، بیماری‌های «ملت‌های متأخر» یا ملت‌هایی‌اند که می‌خواهند یک بار دیگر به تاریخ‌ِ پرافتخار گذشته دست یابند ولی حالا در یک روند فروپاشی قرار گرفته‌اند.

فاشيسم يک نوع «دين سياسی» است. فاشيست‌ها بر اين باورند که صاحب‌ِ حقيقت‌ِ مطلق‌اند. در رأس هرم فاشيستی، رهبر‌ِ خطاناپذيرِ فرهمند (کاريزماتيک) قرار دارد که ظاهراً به او اين مأموريت مقدس داده شده تا ملت را متحد کند و دشمنان‌ِ ملت را محو و نابود سازد. ايدئولوژی فاشيستی به پيروان خود سّم‌ِ کينه‌ورزی و تنفر می‌خوراند، جهان را به دوست و دشمن تقسيم می‌کند و مخالفان را با تدابير انتقام‌جويانه تهديد می‌کند. اين ايدئولوژی عليه مدرنيته، روشنگری، مارکسيسم و يهوديان سمت‌گيری دارد و نظامی‌گری و آمادگی برای مرگ را ستايش می‌کند.