نگارنده در بخش نخست كتاب، دگرگونی‌های كنونی لائیسیته را بررسی می‌كند. بر این اساس وضعیت لائیسیته در فرانسه به منزله‌ شاخص در نظر گرفته شده است. در دومین بخش كتاب، ظهور اندولوژی حقوق بشر در همین دوره به بحث گذاشته شده است. به تصریح نگارنده: "لائیسیته در فرانسه علیه یك رقیب جدی در هیات كلیسای كاتولیك برپا شد. مساله‌ی جمهوری در فرانسه از همان آغاز حل تضادی بود كه انقلاب فرانسه در آن ناكام ماند. این انقلاب، آزادی سیاسی، حق انسان‌ها در وضع نمودن قوانین خود و حق حاكمیت در اداره‌ی خود را اعلام كرد، اما به نام آزادی سیاسی، آزادی دینی را سركوب نمود. آزادی عقیده‌ی مومنان كه هنوز خواهان حقوق الهی بودند را نادیده انگاشت و نفی كرد. قانون جدایی سال 1905 میان كلیسا و حكومت، این مشكل قدیمی را خاتمه داد، آن‌ هم از طریق به رسمیت شناختن آزادی دینی در عین حال كه آزادی سیاسی را بر كرسی نشاند. در چارچوب این دگرگونی باید به همین شیوه به تخت نشستن حقوق بشر و مورد توجه قرار گیرد، مهم‌ترین رویداد در تاریخ دموكراسی‌ها پس از پذیرش اصول حكومت اجتماعی پس از جنگ جهانی دوم باید دو جنبه‌ی پدیده را از هم تمایز كرد: جنبه‌ی حقوقی و جنبه‌ی ایدئولوژیكی. حقوق بشر تاریخی طولانی دارد كه به سده‌ی هفدهم برمی‌گردد و نخستین میوه‌هایش را در انقلابات حقوق بشری اواخر سده‌ی هجدهم در آمریكا و فرانسه می‌بینیم