این کتاب شرح کاملی است از کنفرانسی که ریموند گس در سال 2007 در آتن ارائه کرده است. او در این کتاب به بسط و تایید نوعی از فلسفه‌ی سیاسی می‌پردازد که در نقطه‌ی مقابل نگرش «اول اخلاق» قرار دارد و از روشی «واقع‌گرا» در مقابل دیدگاه اخلاق‌محوری دفاع می‌کند که به باور او آثار تحلیلی معاصر در فلسفه‌ی سیاسی زیر نفوذ آن قرار گرفته‌اند. کتاب در دو بخش با عنوان‌های «واقع‌گرایی» و «عدول از واقع‌گرایی» تدوین شده است. در توضیح پشت جلد آمده است: «کتاب فلسفه و سیاست واقعی درباره‌ی دور افتادن جریان‌های اصلی فلسفه‌ی سیاسی قرن بیستم از واقعیت سیاسی است. ریموند گوس فلسفه‌ی سیاسی قرن بیستم را در نظریات برخی نمایندگان برجسته آن، کسانی مثل رابرت نوزیک و جان رالز، در معرض انتقادی بنیان‌برافکن قرار می‌دهد. بنیان معیوب این منظومه‌های متنفذ فلسفی ابتناء آن‌ها بر اصول موضوعه‌ی قابل تردید و بی‌اعتنایی به عنصر قدرت در ارکان جامعه‌ی بشری است. فلسفه‌ی سیاسی نوزیک بر اصل بدیهی پنداشته شده‌ی حقوق ذهنی و فلسفه‌ی سیاسی رالز بر شهود عدالت بنیان گرفته است. پنداری‌بودن این نقاط عزیمت کل فلسفه‌ی سیاسی آن ها را به پنداربافی تقلیل داده است. گوس می‌کوشد با رجوع به برخی بصیرت‌های لنین، ماکس وبر و نیچه و لزوم ملحوظ کردن عنصر قدرت در زندگی سیاسی به بصیرت‌های تازه‌ای در فلسفه‌ی سیاسی اشارت کنند.»