این کتاب به بررسی فلسفه‌ی نیچه می‌پردازد. کتاب دربرگیرنده‌ی دو بخش به نام‌های «خود» و «جهان» است. در توضیحات ناشر آمده است: «یکی از مباحث عمده‌ای که نهاماس در کتاب حاضر بر آن تأکید می‌کند و نتایجی برای تفسیر مختار خویش برمی‌کشد، "زیبایی‌شناسی‌گرایی" نیچه است. نهاماس بر این عقیده است که نیچه به جهان به مثابه‌ی متن ادبی می‌نگرد و برای رسیدن به دیدگاه‌های خویش درباره‌ی جهان و اشیا و حتی انسان‌ها، نخست ایده‌ها و اصولی را از ادبیات و آفرینش آثار ادبی برمی‌گیرد و سپس آن‌‌ها را به دیدگاه‌های مزبور تعمیم می‌دهد.»