مراد فرهادپور منتقد، فیلسوف، روزنامه‌­نگار، نویسنده، دین پژوه، مترجم به سال 1337 در تهران چشم به جهان گشود.

پدرش ناصر قلی فرهادپور سیاست مدار و روزنامه نگار و در سالهای 1344 تا 1352 عضو مجلس شورای ملی و مادرش فاطمه علوی - دختر عمو وهمسر سابق بزرگ علوی- بود.

فرهاد پور تحصیلات آکادمیک خود را در رشته مکانیک دانشگاه علم و صنعت آغاز کرد، ولی پس ازمدتی درس را ناتمام رها کرد و برای ادامه تحصیل در رشته اقتصاد به انگلستان رفت. به سال 1358 پیش از انقلاب فرهنگی وارد دانشگاه تهران شد. از دهه شصت کار ترجمه متون فلسفی را آغاز کرد و  برای نشریاتی چون راه نو، کیان و آدینه مطلب می نوشت.  بیش از بیست شماره فصل­نامه ارغنون را که یکی از تاثیرگذارترین نشریات بر جریان های روشنفکری در ایران بود به همراه یوسف آباذری و حسین پاینده در طول ده سال انتشار داد. دراین مجله مهم‌ترین مقالات فلسفی قرن بیستم ترجمه شد.

از مهمترین آثار او در زمینه ترجمه می توان به «قانون و خشونت» ، «علیه ایده آلیسم» ، «همه افتادگان» ، «عروسک و کوتوله» ، «شجاعت بودن» ،  در زمینه تالیف به «عقل افسرده» ، «پاریس-  تهران» ، «پاره های فکر» ، «بادهای غربی» و «همه‌ی افتادگان» اشاره کرد.

 فرهادپور با معرفی فیلسوفان چپ جدید اروپایی هم چون آلن بدیو و جورجو آگامبن و اسلاوی ژیژک موجب دامن زدن به بحث های جدیدی شد و تلاش‌های او در معرفی مکتب فرانکفورت در فضای روشنفکری ایران، جریانی از روشنفکران جوان چپ‌گرا را ایجاد کرد.

در سال های اخیر فرهادپور به همراه چند تن از نویسندگان و مترجمان دیگر مطالب خود را در وب سایت رخداد منتشر می کردند.