دینو بوتزاتی، نویسنده‌ی نامدار ایتالیایی، در سال 1906 در شهر بلونو از شهرهای استان ونیز به دنیا می‌آید. در جوانی به مطالعه‌ی آثار نویسندگانی چون ادگار آلن‌پو، لوییس استیونسن و رادیار کیپلینگ می‌پردازد. اولین رمان بوتزاتی «بارنابوی کوهستان‌ها» نام دارد که نام این نویسنده را بر سر زبان‌ها می‌اندازد. دینو بوتزاتی از سال 1928 به عنوان منتقد و روزنامه‌نگار در روزنامه‌ی معتبر کوریه دلاسرا به فعالیت می‌پردازد و این فعالیت مطبوعاتی را تا پایان عمرش حفظ می‌کند. با انتشار کتاب «صحرای تاتارها» در سال 1940، موقعیت بوتزاتی در ادبیات ایتالیا تثبیت می‌شود. او طرح این رمان را از تکرارهای زندگی روزمره‌ی خود و همکاران مطبوعاتی‌اش برمی‌گیرد. «صحرای تاتارها» که مجموعه‌ای از نظریات هستی‌شناسانه و فلسفی نویسنده را در بردارد، نقطه‌ی عطفی در نثر باشکوه و شاعرانه‌ی بوتزاتی به حساب می‌آید و موضوعاتی چون انتظار و نگرانی بی‌پایان و خصوصاً روزمره‌گی را به بهترین شکل مطرح کرده است. بوتزاتی در دوره‌ای خاص و حساس در ادبیات ایتالیا ظاهر می‌گردد، دوره‌ای که جریان غالب آن نئورئالیسم است و مسایلی مانند تعهد سیاسی و اجتماعی نویسنده مطرح می‌باشد و تنها کوته زمانی از رهایی ایتالیا از یوغ فاشیسم و پایان جنگ جهانی دوم می‌گذرد. در این دوره نویسندگان بزرگی چون آلبرتو موراویا، چزاره پاوه‌زه، الیو ویتورینی و کارلو لوی (که همگی دارای گرایشات چپ و ضدتوتالیتر بودند) با قدرت عرصه‌ی ادبیات ایتالیا را در اختیار خود دارند. از این رو ظهور چهره‌ای چون دینو بوتزاتی به مثابه نویسنده‌ای خلاف جریان در عرصه‌ی ادبیات ایتالیا قابل تعمق است. او در این دوره به داستان‌های تخیلی و سمبولیک روی می‌آورد. بوتزاتی اصولاً نویسنده‌ای با مواضع و گرایشات سیاسی نیست و دل‌مشغولی‌های هستی‌شناسانه‌ی دیگری را در سر می‌پروراند.  در سال 1958، کتاب «شصت داستان» بوتزاتی جایزه‌ی معتبر استرگا را برای نویسنده به ارمغان می‌آورد و در سال 1960 رمان «تصویر بزرگ» به چاپ می‌رسد (که اولین رمان علمی-تخیلی در تاریخ ادبیات ایتالیا به حساب می‌آید). در بسیاری از داستان‌های بوتزاتی با این که طرح و فضا کاملاً رئالیستی است، پرداخت داستان به سمت نوعی سورئالیسم و تخیل صرف پپش می‌رود. بازی تقدیر با انسان، مرگ-تنهایی و اضطراب‌های وجودی از بُن‌مایه‌های جهان‌بینی دینو بوتزاتی به حساب می‌آید. از دیگر خصوصیات داستان‌های دینو بوتزاتی جنبه‌ی ایماژی و سینمایی این آثار است، به طوری که تعداد زیادی از داستان‌های او به دست کارگردانان معاصر ایتالیا به فیلم در آمده است. برای نمونه می‌توان به فیلم‌های «بارنابوی کوهستان‌ها» به کارگردانی ماریو برنتا، « یک مورد بالینی» اوگو تونیاتزی و «صحرای تاتارها» به کارگردانی والریو زورلینی نام برد. بسیاری از صحنه‌های فیلم «صحرای تاتارها» در ارگ تاریخی بَم فیلمبرداری شده است. دینو بوتزاتی در سال 1972 در سن 66 سالگی به علت ابتلا به سرطان پانگراس از دنیا می‌رود.