فرودگاه یخ زد | تو رفتی | بخار چای گونه‌های مرا خیس کرد

خلیج باردار زیر موهای حلقه حلقه‌ی روسپی من | بدون مجوز رسمی به دنیا می‌آیم | بالا می‌آورم بچه‌هایم را | به دندان می‌گیرم | بو می‌کنم | ولگردی‌ام را به حساب دیوانگی نه،| نگذارید این سگ خواب‌هایم را بدزدد 

موهایم را زیر چرخ خیاطی گذاشتم و دوختمشان از تَه

تنها پنجره‌ی کوچکم را پس بدهید | و عابری که سوت‌زنان بعد از ظهر کوچه را قدم می‌زد

به خاطرِ چشم‌های تو بود، اگر شاعر شدم.

من مأمور شمردنِ چکه‌های بارانم | بر رانم | نشسته زخمی عمیق و فرو می‌رود در جانم